Sunday, 24 April 2016

प्रयोग



तसा तो दहावी उत्तम गुणांनी पास झाला होता. त्याला ८२% गुण मिळाले होते. त्या काळात एवढे गुण म्हणजे आताचे ९०-९५%. त्याच्या वर्गातील सगळी चांगली गुण मिळालेली मुलं चांगल्या कॉलेजात ऍडमिशन मिळावं म्हणून धडपडत होती. त्यालाही पुण्याला शिकायला जायची खूप इच्छा होती. पण घरची परिस्थिती फारशी चांगली नसल्याने आपल्या वडिलांना हे झेपणार नाही हे त्याने ओळखले व आपली इच्छा कुणाला बोलूनही दाखवली नाही. त्याचे सगळे मित्र इतर चांगल्या नावाजलेल्या कॉलेजांमध्ये निघून गेले. त्याने मात्र त्याच्याच हायस्कुलमध्ये नव्याने सुरु झालेल्या ज्युनिअर कॉलेजात प्रवेश घ्यायचं ठरवलं. त्याच्यापेक्षा जास्त गुण असणारी सगळी मुलं दुसरीकडे गेल्याने त्याला सहजच प्रवेश मिळाला. तसेच वडिलांना त्यांच्या छोट्याश्या धंद्यात मदत करत त्याने हे गुण मिळवले याचं कौतुक शाळेतल्या सगळ्या शिक्षकांना होतंच. त्याच्या वाडीलांनाही आपण आपल्या मुलाच्या इच्छा पूर्ण करू शकत नाही याची सल होतीच पण त्यांच्याकडे पर्याय नव्हता. भाजीपाल्याच्या किरकोळ विक्रीतून तेवढे पैसे कमावणे अशक्यच होते. तसं तो बाहेर सगळ्या लोकांत मिसळून राहत असे आणि शाळेतही सर्व क्षेत्रात खूप बक्षिसे मिळवल्याने गावातील प्रतिष्ठित लोक त्याला ओळखत असत. त्यांनी त्याला मदतही केली असती परंतु त्याला त्यांच्यापुढे हात पसरणे योग्य वाटलं नाही.
त्याचं कॉलेज सुरु झालं. मोठं होऊन इंजिनिअर किंवा डॉक्टर होऊन खूप पैसे कमवायचे असं त्याच स्वप्न होतं. एका शिक्षकांनी त्याला स्वतःहून आपल्या खाजगी क्लासेस मध्ये मोफत प्रवेश दिला. तो जोमाने अभ्यास करत होता. अभ्यासाव्यतिरिक्तही इतर क्षेत्रातही त्याचं बक्षिसं मिळवणं चालूच होतं. शाळेतल्या शिक्षकांच्या गळ्यातला ताईत तर तो होताच पण आता त्याच्या वर्गातल्या मुलीही विनाकारण त्याच्याकडे पाहून गालातल्या गालात हसू लागल्या होत्या. गावाकडे शहरातल्या सारखं शाळेत मुलं मुली एकत्र राहत नाहीत. मुलींशी बोलणं तर दूरच त्यांच्याकडे पाहतानाही मूलं लपूनछपून पाहत. तशा त्याच्या वर्गातल्या बऱ्यापैकी मुली दहावीतही त्याच्याच  वर्गात होत्या. पण दोन चार नवीन मुलीही आता त्याच्या वर्गात आल्या होत्या. त्यातली एक त्याला आवडलीही होती. इतर सगळ्या गोष्टी एवढ्या छान होत्या पण त्याला स्त्रिया आणि मुलींबद्दल वाटणारं कमालीचं आकर्षण मात्र त्याला त्रासदायक ठरत होतं. तास चालू असताना तो वाकून वाकून मुलींची शरीरे न्याहाळायचा. त्यांच्या नुकत्याच उमलू लागलेल्या छाताडांकडे बघण्याचा जुना छंद काही सुटता सुटत नव्हता. त्यात केमिस्ट्रीच्या होनराव मॅडम म्हणजे त्याला लागलेलं नवं खूळ! तिशी पस्तिशीतल्या मॅडम म्हणजे त्याच्या सर्वात आवडत्या शिक्षिका. अगदी घट्ट ब्लाउज, उघडी पाठ, कडक ईस्रीची चापूनचोपून नेसलेली साडी. फळ्याकडे पाहत जेव्हा त्या बोलायच्या तेव्हा एका बाजूनं साडीखालचं त्यांचं सपाट पोट आणि ब्लाउजने आवळून धरलेला स्तन त्याला दिसायचा. आपली पॅन्ट दोन्ही हातांनी दाबून धरत तो एकटक त्यांच्याकडे पहायचा. घरी गेल्यावर अर्धा अर्धा तास मॅडमला आठवून आठवून तो टॉयलेटमध्ये बसून रहायचा. मॅडम बोलायलाही जरा आगाऊ होत्या. त्या वयातील मुलांच्या मनातले विचार ओळखून त्या खोचक बोलायच्या त्यामुळे त्याच्या आगीत आणखीच भर पडायची. 
कॉलेज सुरु होऊन महिना दोन महिने होतात न होतात तोच 'होनराव मॅडम मुंबईला जाणार आहेत' ही बातमी कॉलेजमध्ये पसरली. तो अस्वस्थ झाला. तशी कल्पना केली तरी त्याला गुदमरायला व्हाउल लागलं. एके दिवशी तो तडक मॅडमकडे गेला.
"मॅडम, तुम्ही खरंच कॉलेज सोडून जाणार आहेत?" त्याने मॅडमना विचारलं.
"हो. का रे बाळा?" मॅडमने त्याला विचारलं.
"नका ना जाऊ मॅडम! किती छान शिकवता तुम्ही?" तो
"अरे माझ्या मिस्टरांची बदली झालीये तिकडे. मला जावे लागेल ना!" त्यांनी त्याच्या डोक्यावरून हात फिरवला.
"मला तर आता कॉलेजात यायची इच्छाच होणार नाही आता!" त्याचा  चेहरा पडला.
"अरे नवीन तळपदे मॅडम येणार आहेत ना माझ्या जागी. त्याही छान शिकवतात आणि आणखी एक महिना आहे ना मी इथे!" मॅडम
"पण...!"
"वेडा आहेस तू. जा क्लासमध्ये जाऊन बस!" त्याला काही न बोलू देता मॅडमने तिथून जायला सांगितलं. तो नाईलाजास्तव जाऊन वर्गात बसला. दोन दिवस त्याचं कॉलेजात बिलकुल लक्ष लागलं नाही. तिसऱ्या दिवशी सकाळी पहिलाच तास मॅडमचा होता. मॅडम नेहमीप्रमाणे वेळेवर वर्गात आल्या. त्यांच्यासोबत आणखी एक पंचवीस सत्तावीस वर्षांची तरुणी होती. मॅडमने एकदा त्याच्याकडे पहिले आणि त्यांनी त्या तरुणीची ओळख करून द्यायला सुरवात केली.
"मुलांनो, ह्या नीलिमा तळपदे मॅडम. मी आज जाणार आहे. आता ह्याच शिकवतील तुम्हाला केमिस्ट्री!" 
"पण मॅडम तुम्ही तर म्हणालात एक महिना आहेत तुम्ही अजून म्हणून!" तो आणखीच कासावीस झाला.
"शांत बस जागेवर! जास्त शहाणपणा करू नकोस. मॅडमना कसे वाटेल?" त्या जरा चिडल्याच.
"सॉरी!" असं म्हणून तो खाली बसला
"असुद्या हो मॅडम. मुलांना लळा लागलेला असतो. त्यांना वाटणारच ना थोडंतरी!" तळपदे मॅडम बोलल्या
"अहो खूप हुशार आहे तो पण कधीकधी त्याला काय होतं कुणास ठाऊक!" मॅडम.
त्याला होनराव मॅडमचा खूप राग आला. सगळ्या वर्गासमोर मॅडमनी त्याचा पाणउतारा केला होता. त्याला वाटलं बरं झालं त्या जात आहेत.
तळपदे मॅडम चालत त्याच्याजवळ गेल्या,
"नाव काय रे तुझं?" त्यांनी त्याला विचारलं
"प्रवीण जाधव!" तो खाली मन घालून उत्तरला.
"मी ही तुला तुमच्या मॅडमसारखं छान शिकवेन हं!" त्याच्या खांद्यावर आपला नाजूक हात ठेवत त्या बोलल्या. तो काहीच बोलला नाही.
"तर मुलांनो. येते मी!" असं म्हणून होनराव मॅडम तरातरा निघून गेल्यासुद्धा. 
प्रवीणला तळपदे मॅडमबद्दल आपुलकी वाटू लागली. किती चांगल्या होत्या त्या? किती गोड बोलतात! मॅडमनी शिकवायला सुरवात केली आणि त्याची जुनी खोड उफाळून आली. तो मॅडमना केसांपासून पायांपर्यंत न्याहाळू लागला. तळपदे मॅडम म्हणजे नुकतीच शिक्षण पूर्ण झालेली एक तरुणी होती. संस्थेच्या अलिखित नियमानुसार ती साडी नेसून आली होती. अगदी परफेक्ट फिट म्हणावा असा जांभळट रंगाचा ब्लाउज आणि मोरपंखी रंगाची साडी. अगदी होनराव मॅडम सारखीच! पण तळपदे मॅडमच्या ब्लाउजची पाठ होनराव मदमसारखी उघडी नव्हती. अतिशय अरुंद होती. ब्लाउजच्या बाह्याही कोपरापर्यंत लांब होत्या. पदराखाली पोटही साडीचा एक पदर ओढून व्यवस्थित झाकलं होतं. त्वचा गोरीपान आणि नितळ, मध्यम बांधा, उरोज अगदी होनराव मॅडमसारखेच उन्नत आणि घट्ट! कमनीय म्हणावी अशी नसली तरी कमरेची वळणं कमी आकर्षक नव्हती. नितंबांचा उठावही बराच ठळक होता. बारीक कोरल्यासारखे दिसणारे ओठ आणि त्यावर अगदी हलक्या गुलाबी रंगाची लिपस्टिक! कानात आणि नाकात चमचमणारे खडे आणि गळ्यात सोन्याची नाजूक चेन! खडू हातात धरून फळ्यावर लिहितानाही त्यांना त्रास होत असावा असं वाटावं इयके कोमल हात! थोडक्यात तळपदे  मॅडम म्हणजे झाकून ठेवलेले गुप्तधनच होते जणू. तो मॅडमकडे एकटक पाहत होता. होनराव मॅडम गेल्याची खंत विसरायला लागावी अशाच होत्या त्या. तो मनोमन खुश झाला आणि त्याने होनराव मॅडमला मनातल्या मनात एक जोरदार शिवी हासडली. तास संपेपर्यंत तो तळपदे मॅडमला डोळ्यात साठवत होता. शेवटी घंटा वाजली.
"प्रवीण जरा बाहेर ये तू!" मॅडमच्या या वाक्याने तो भानावर आला. तो भलताच घाबरला. त्याला वाटलं तो ज्या नजरेने मॅडमकडे पाहत होता ती नजर मॅडमने पकडली की काय?.
घाबरत घाबरत तो मॅडमच्या पाठोपाठ वर्गाबाहेर गेला.
"प्रवीण माझं एक काम आहे तुझ्याकडे." मॅडम
"काय?" नक्की  काय चाललंय ते प्रवीणला कळेना.
"तुला आठवडाभर कॉलेज झाल्यावर एखादा तास इथे थांबता येईल का?" मॅडम
"कशासाठी पण?" तो
"अरे माझा एक प्रोजेक्ट आहे. त्यात मला तुझी किरकोळ मदत लागेल. जमेल का तुला?" मॅडम
खरं तर कॉलेज झालं की लगेच बाबांना जेवणासाठी सुटी देण्यासाठी त्याला मंडईत जावं लागत असे पण मॅडमच्या सानिध्यात राहण्याची संधी तो सोडू इच्छित नव्हता.
"हो जमेल की! मलाही शिकायला मिळेल तेवढंच!" तो उत्तरला.
"हुशार आहेस! मला होनराव मॅडमनी सांगितलं होतं पण तू एवढा हुशार असशील असं वाटलं नव्हतं" मॅडम
त्याने मनोमन होनराव मॅडमचे आभार मानले.
"उद्यापासून थांबलो तर चालेल?" प्रवीण
"हो. उद्यापासूनच!" असं म्हणून मॅडम निघून गेल्या.
घरी गेल्यावर प्रवीण आज टॉयलेटमध्ये होनराव मॅडमऐवजी तळपदे मॅडमना आठवून थंड होण्याचा प्रयत्न करत होता पण त्याला काहीच दिसेना कारण तळपदे मॅडमने सगळं तर झाकूनच ठेवलं होतं. शेवटी तासाभराने तो तसाच बाहेर आला. उद्यापासून त्याला कॉलेजनंतर तळपदे मॅडमना मदत करायची होती. त्याने आपल्या घरी तसं सांगितलं. घरच्यांना त्याचं भारी कौतुक वाटलं. आईवडील दोघेही अशिक्षित असल्याने ते सहाजिकच होतं. 
दुसऱ्या दिवशी तो कॉलेज संपायची वाट पाहू लागला. आज एकही तासात त्याचं लक्ष लागत नव्हतं. कॉलेज संपल्यावर काय होणार याचीच स्वप्ने रंगविण्यात त्याचा सगळा वेळ गेला. शेवटी एकदाचं कॉलेज संपलं. तो जाऊन स्टाफरूमच्या दरवाज्याशी उभा राहिला. काही वेळाने मुख्याध्यापकांच्या केबिनमधून तळपदे मॅडम स्टाफरूमकडे आल्या.
"मॅडम ते आज तुम्ही सांगितलं होतं ना, कॉलेजनंतर थांबायचं आहे आजपासून म्हणून?" तो
"हो. तेच हेडसरांच्या कानावर घालावं म्हणून त्यांच्याकडे गेले होते. दिली त्यांनी परवानगी!" त्या
"नक्की काय करायचं आहे मी मॅडम?" तो
"अरे थांब! किती घाई तुला?"मॅडम
"नाही मॅडम नवीन काही शिकायचं म्हटलं की उत्सुकता वाटते ना!" तो
"बरं बरं ठीक आहे. तू केमिस्ट्रीच्या प्रयोगशाळेत जाऊन बस कशाला हात लाऊ नकोस. मी आलेच!" मॅडम.
तो तिथून निघून केमिस्ट्रीच्या प्रयोगशाळेत जाऊन बसला.
"काय रे! इथे का बसलायस?" प्रयोगशाळेचे पवार मामा टेबलावरच्या बाटल्या कपाटात ठेवत बोलले.
"तळपदे मॅडमचा प्रोजेक्ट आहे. त्यांना मदत म्हणून थांबलोय!" तो
"वशिला आहे बाईचा! इथे बिचाऱ्या पोरांना प्रयोग करायला केमिकल्स नाहीत, साधने नाहीत, उपकरणे नाहीत आणि यांना बरे मिळतात. उद्या प्रोजेक्टचा फायदा शाळेला करून देणारेत का ह्या?" पवार मामा तणतणत बोलले.
"नाही हो मामा! खूप चांगल्या आहेत त्या!" प्रवीण
"डोंबल माझं! लहान आहेस प्रवीण तू! तिचा बाप संस्थेचा संचालक आहे. तिचं लग्न होईल वर्ष सहा महिन्यात आणि जाईल तीही कुठेतरी निघून! ही नोकरी त्या प्रोजेक्टसाठी तर करतेय ती." पवार मामा बोलले.
"बापरे! म्हणजे त्या अण्णांची मुलगी आहेत का मॅडम?" प्रवीण
"नाहीतर काय? मलाच थांबायला सांगितलं होतं आधी! मी कशाला करू हमाली यांची? मी संस्थेचा नोकर आहे यांचा नाही." दार बंद करत मामांनी कपाटाला कुलूप लावलं. चावी प्रवीणकडे देत म्हणाले, "झाल्यावर सगळं व्यवस्थित बंद करून चावी तुझ्याकडेच ठेव. उद्या सकाळी येताना घेऊन ये!" सायकलवर टांग टाकून मामा निघून गेले.

प्रयोगशाळेच्या दरवाज्यात प्रवीण मॅडमची वाट पाहत उभा राहिला. शाळेचा परिसर शांत झाला होता. सगळी मुलं निघून गेली होती. एक एक करून शिक्षकही निघत होते. मॅडम काही तिकडे येत नव्हत्या. तेवढ्यात मॅडम आणि हेड्सर पायऱ्या उतरून खाली येताना त्याला दिसले. हेडसर त्यांच्या गादीवर बसून निघून गेले आणि मॅडम प्रयोगशाळेकडे आल्या.
"चल आत!" म्हणत मॅडम आत गेल्या आणि कपाटातून त्यांनी एक कागदांचा भलामोठा गठ्ठा बाहेर काढला.
"प्रवीण इथे बस यातले कागद तुला वेगवेगळे करायचे आहेत." त्यांचं वर्गीकरण कसं करायचं हे मॅडमने त्याला समजावून सांगितलं. तो गठ्ठा बघून त्याचा उर दडपला. प्रत्येक कागद थोडा थोडा वाचावा लागणार होता.
"घाबरू नकोस, मी पण मदत करणार आहे तुला." मॅडम हसत बोलल्या. त्याने काही न बोलता गठ्ठयातले काही कागद स्वतःकडे ओढले आणि तो कमला लागला. त्याच टेबलावर त्याच्या उजव्या हाताला मॅडम बसल्या. त्याही वर्गीकरण करू लागल्या. पुन्हा त्याची नजर त्यांच्या पदराखाली भिरभिरु लागली. केसांचा अंबाडा बांधला असल्यामुळे मॅडमची गोरीपान मान आकर्षक दिसत होती. त्यात ती नाजूक सोन्याची चेन चार चांद लावीत होती. मॅडम भराभर पेपर उपसत होत्या. हा मात्र एकदम निवांत दृष्टीसुख घेत काम करत होता. बसून बसून पाठ अवघडल्याने मॅडमनी आपली खुर्ची टेबलपासून थोडी दूर ढकलली आणि दोन्ही हात उंचावून एक आळस दिला. तिचे हात वर जाताच साडीच्या पदराखाली लपवलेलं पोट आणि टच्च स्तन त्याच्या नजरेस पडलं. क्षणार्धात त्याच्या पॅन्टचा तंबू झाला. मॅडमनी पुन्हा आपले कोपरे टेबलावर टेकवले आणि काम करण्यास सुरवात केली. आता खुर्ची मागे सारकलेली असल्याने मॅडम किंचित वाकून बसल्या होत्या. त्यामुळे त्यांच्या साडीचा पदर लोंबकळू लागला आणि डाव्या बाजूने त्यांच्या गुबगुबीत उरोज त्याला थेट दिसू लागले. त्याला अचानक शैलजाताईची आठवण झाली. आणि झरझर सगळं डोळ्यांसमोरून गेलं. त्या रात्रीच्या आठवणीने तो अस्वस्थ झाला. त्याला मॅडमच्या स्तनाला हात लावण्याची इच्छा अनावर होऊ लागली. मॅडमचं मात्र त्याच्याकडे बिलकुल लक्ष नव्हतं. त्या त्यांच्या कामात मग्न झाल्या होत्या. 
त्याच्या मनात द्वंद्व सुरु झालं. तो घाबरला होता की उत्तेजित झाला होता हेच त्याला कळत नव्हते. छाती जोरजोरात धडधडत होती. हात थरथर कापू लागले होते. त्याला आता मॅडमला आपल्या बाहुपाशात घ्यायचंच होतं. मनाशी निर्णय तर झाला होता पण सुरवात कशी करावी हे त्याला कळत नव्हतं. जर काही वेडंवाकडं झालं आणि भे बाहेर पसरलं तर तो जीवानिशी जाणार हे पक्कं होतं. तळपदे अण्णांचा मुलगा म्हणजे मॅडमचा भाऊ राजवर्धन हा खूप मोठा राजकीय गुंड होता. त्यांच्या घरातील मुलींना खूप कमी लोकांनी आजवर पाहिलं होतं. अगदी जुन्या काळातल्या जहागिरदारांसारखं त्यांचं कुटुंब होतं. एवढं समजत असूनही तो आता इरेला पेटला होता. शैलजाताईने उगाच हे नसतं खूळ त्याच्या डोक्यात भरलं होतं. त्याला आता अजून शरीरसुख हवं होतं. हळूहळू त्याचा तोल सुटू लागला. काय करावं हे त्याला कळेना. त्यांचा टेबलही दरवाज्याच्या अगदी समोर असल्यामुळे कुणीतरी पाहण्याची भीती होती.
अचानक एक कागद घेऊन त्याने मॅडमकडे दिला व विचारलं," मॅडम हे काय आहे हो?"
"ते अवघड आहे खूप तुला नाही कळणार!" मॅडम कागद हातात घेत बोलल्या.
"सांगा ना मॅडम! मी प्रयत्न करेन!" तो
त्याची चिकित्सक वृत्ती मॅडमना आवडली.
"इकडे ये!" मॅडमनेसमोरचे इतर कागद बाजूला सारत तो कागद आपल्यासमोर टेबलावर मांडला. तो उठून पलीकडून जाऊन मॅडमच्या उजव्या हाताला खेटून उभा राहिला. दरवाजाकडे पाठ करून तो उभा होता. आतलं काही दिसू नये म्हणून तो मुद्दम तसा उभा होता. मॅडम त्याला सोप्या भाषेत समजावून सांगू लागल्या. पण त्याच लक्ष सगळं मॅडमच्या पदरावरून दिसणाऱ्या छातीकडे आणि खांद्यावर होतं. अचानक वाऱ्याची जोरदार झुळूक दारातून आत आली. आणि मॅडमनी वेगळे केलेले सगळे कागद उडून आख्ख्या प्रयोगशाळेत पसरले!
"देवा! आता पुन्हा करावं लागणार!" असं म्हणत मॅडम उठल्या आणि त्यांनी दरवाजा बंद केला. त्याचं नशीब जोरावर होतं. मॅडम दरवाजाची वरची कडी लावण्याचा प्रयत्न करत होत्या. त्यांची उंची जराशी कमी असल्याने त्यांना सहजासहजी जमेना. दोन्ही हात वर करून टाचा उंचावून त्या धडपडू लागल्या. त्यांच्या कमरेची वळणं आणि ब्लाउजपासून कमरेपर्यंतची पाठ उघडी पडली. शिरशिरीत ब्लाउजमधून पांढरीशुभ्र ब्रा उठून दिसत होती. कशीबशी कडी लाऊन त्या कागद गोळा करू लागल्या. 
दोन पायांवर बसत त्या कागद गोळा करत होता. तो त्यांच्या फुगलेल्या नितंबांकडे आणि पाठितल्या मधल्या खोल घळई कडे पाहून आपले गुप्तांग रगडत होता. अचानक तंद्री भांग पाऊन तोही खाली बसला आणि भराभर कागद गोळा करू लागला. त्याचे लिंग जणू आता पॅन्ट फाडून बाहेर येतंय की काय असं त्याला वाटू लागलं.
मॅडमनी एक गठ्ठा टेबलवर ठेवला आणि उरलेले कागद गोळा करण्यासाठी त्या पुन्हा खाली बसल्या. तोही कागद ठेवण्याच्या निमित्ताने उठला आणि कागद टेबलवर ठेऊन मॅडमचा मागे येऊन उभा राहिला. त्याने डोळे मिटले. मनातल्या मनात हिम्मत बांधत त्याने एक दीर्घ श्वास घेतला. तो खाली वाकला आणि पाठीमागून मॅडमच्या दोन्ही काखांमधून हात पुढे काढत तिचे गरगरीत स्तन आपल्या हातात गच्च धरले आणि सगळी शक्ती लाऊन करकचून पिळले. मॅडमना इतक्या वेदना झाल्या की, विरोध करावा की वेदनांना वाट करून द्यावी हे ही त्यांना कळेना. त्याने एकदा पकड किंचित ढिली केली आणि तिचे उरोज पुन्हा करकचून पिळून टाकले. पुन्हा तीच वेदनेची लकेर मॅडमच्या शरीरात उमटली.
"आई गंsssss!" मॅडम उभी राहत विव्हळली आणि सुटून बाजूला होण्याचा प्रयत्न करणार इतक्यात त्याने तिच्या स्तनांवरची आपली पकड आणखी घट्ट करत तिला मागे ओढले. ती त्याच्या छातीवर आदळली. त्याने आणखी एकदा तिचे शरीर वेदनेने भरून टाकले. 
"आssss उच!! नालायका!!" विव्हळत तिने स्वतःला त्याच्या मिठीतुन सोडवले आणि त्याच्या गालावर जोरदार थप्पड लगावण्यासाठी तिने हात उगारला. त्याने दोन्ही एका हाताने तिने उगारलेल्या हाताचे मनगट धरले आणि दुसऱ्या हाताने तिच्या कमरेला धरून पुन्हा जवळ ओढलं. तिचे गुबगुबीत उरोज त्याच्या छातीवर आदळले. त्याच्या तळव्याला तिच्या कमेरवरील मांसाचा लोण्यासारखा मुलायम स्पर्श झाला. 
"सोड मला! काय करतोयस हे तू?" ती रागाने लालबुंद झाली. त्याने काही न बोलता आपली मिठी आवळून तिच्या उरोजांवर पडणारा आपल्या शरीराचा दाब वाढविला. 
"मी जर ओरडले तर जीव जाईल तुझा! राजदादाला ओळखत नाहीस का तू? माझा भाऊ आहे तो!" ती त्याच्या मिठीतुन उसळ्या मारून सुटण्याचा प्रयत्न करत होती. पण कोण जाणे त्याच्यात कुठून एवढं बळ आलं होत. ती तसं बोलल्यावर त्याने आपल्या एका हाताने तिचे मनगट पिळून तिच्या पाठीशी धरलं आणि दुसऱ्या हाताने तिचा नाजूक गळा घट्ट धरत ढकलत तिची पाठ भिंतीवर टेकविली. तिच्या नजरेत नजर गाडून तो बोलला, "काय सांगशील त्याला? की आता ओरडून स्वतःची अब्रू हायवेला टांगशील? बंद खोलीत काय झालं होतं किंवा काय झालं नव्हतं याचा पुरावा कोण देणार?" त्याचा मेंदू असंही चांगला तल्लख होता. त्याच्या प्रतिप्रश्नाने ती गोंधळून गेली. खरंच काय सांगाणार होती ती भावाला? किंवा ओरडली असती तरी मदतीला येणारे लोक तिच्याबद्दल काय बोलतील याची कल्पना तिला आली. भावाला असं काही घडलंय हे कळल्यावर प्रवीणला तर त्याने मारलं असतंच  पण त्याआधी घराण्याची अब्रू घालविली म्हणून आधी निलीमाच्या डोक्यात गोळी घातली असती त्याने. ती आता पुरती घाबरली होती. तिला स्वतःलाच आता काहीतरी करावं लागणार होतं हे तिला जाणवलं. कुणाचीही मदत मागणं तिला शक्य नव्हतं.
शेवटी ती बोलली, "हे बघ प्रवीण, इतका हुशार आहेस तू! आणि हे असलं काय करतोयस. सोड ना मला प्लीज!"
"नाही!" एखाद्या लहान मुलाने आपलं खेळणं हातातून सोडण्यास नकार द्यावा अगदी त्या सुरात तो बोलला.
"प्लीज माझं लग्न झालं नाहीये अजून! मी हवं तर पाय धरते तुझे पण असं काही करू नकोस." ती त्याला विनवू लागली.
"नाही!" जणू त्याला फक्त तेवढा एकच शब्द बोलता येत होता. 
"मला माहिती आहे मॅडम, बायकांनाही हे आवडतं त्या उगाच आढेवेढे घेतात सुरवातीला!" तो बोलला
"श्शीsssss! त्या व्हिडिओ आणि गोष्टींसारखं खऱ्या आयुष्यात नसतं. ते सगळं मनोरंजनासाठी असतं! खोटं!" ती
"मला माहिती आहे खऱ्या आयुष्यातही कसं असतं ते. माझा प्रत्येक स्पर्श तुम्हालाही आवडतोय पण मी गरीब आहे ना! आणि तुमच्यापेक्षा लहानही आहे ना!" तो
"तेच तर तुला काय करायचं असतं हे तरी माहिती आहे का?" ती
"बोलून कशाला दाखवू? वर्गातल्या तासांपेक्षा प्रयोशाळेतील प्रयोगामुळे लवकर कळतात आम्हाला केमिस्ट्रीतल्या गोष्टी. तसंच हा प्रयोग झाल्यावर तुम्हालाही कळेल!" तो उजव्या हाताने तिच्या खांद्यावरील साडीची पिन काढत बोलला. ती कसं वाचावं याचा विचार करत होती. त्याला जोरात ढकलून पळून जात आला असतं पण तिने स्वतःनेच हात पोचत नसतानाही मोठ्या जिकिरीने दरवाज्याची वरची कडी लावली होती. पळून जाणं शक्य नव्हतं, ओरडताही येत नव्हतं. तिची छाती धडधडू लागली. ती मनातल्या मनात देवाचा धावा करू लागली. तिच्या नकळत तिचं मन होणाऱ्या बलात्कारासाठी तयार होऊ लागलं होतं. त्याने पिन काढली आणि तिचा पदर घसरून तिच्या पायाशी पडला. त्याने तिचा हात सोडला व तिच्यापासून तो दोन हात दूर झाला. तिने लाजून आपले दोन्ही हात आपल्या उरोजांवर धरले. तिच्या शरीराकडे तो टक लाऊन पाहत होता. त्याची धारदार नजर जणू तिच्या त्वचेला चिरत सर्वत्र घसरत होती.

तिने खांदे चोरून घेतले होते मानेजवळच्या शिरा उठावदार झाल्या होत्या. तिच्या दोन्ही हातांच्या मधून तिची दाट स्तनरेषा दिसत होती. हात छातीवर धरले असल्यामुळे दंडां वर तिच्या ब्लाउजचा दाब पडला होता. भीतीने छाती धडधडत होती. गोरंपान सपाट पोट उघडं पडलं होतं. कमनीय वळणदार कंबर  आणि कमरेवर बेंबीच्या बरीच खाली गुंडाळलेली साडी त्याला आणखी उत्तेजीत करत होती. साडीच्या निऱ्या दोन्ही मंडयांच्या मध्ये सापडून तिच्या भरगच्च मांड्या उठावदार झाल्या होत्या. तिला खूप लाजल्यासारखं होत होतं पण तिला पदर सावरून आपली छाती झाकण्याचं भानही तिला राहिलं नव्हतं. लाजेने डोळे मिटून मान खाली घालून ती उभी होती. तो पुढे होत तिच्या अंगाला चिटकला. दोन्ही हातांनी तिच्या कमरेचे मांस गच्च धरून पिळत तो आपली अस्वस्थता व्यक्त करत होता. तिला किळस वाटत होती पण ती असहाय्य होती. 
"प्रवीण प्लीज नको ना!" थरथरत्या आवाजात ती अजूनही त्याला विनवणी करत होती. तिच्या कमरेपासून काखेपर्यंत आपले हात अलगदपणे वर खाली फिरवत तो तिच्या मुलायम त्वचेच्या स्पर्शाचं सुख अनुभवत होता. गुदगुल्या होत असल्याने ती वळवळत होती. तिच्या चेहऱ्यावरचे उत्तेजित हावभाव बघून त्याला आणखीच चेव चढत होता. तिच्या ओठांवर चुंबन घेण्याचा जोरदार प्रयत्न त्याने चालू केला होता परंतु ती मान इकडे तिकडे करून त्याला आपल्या चेहऱ्यापासून दूर ठेवत होती. शेवटी कंटाळून त्याने तिच्या मानेत आपला चेहरा घुसवला आणि मानेवर चुंबने घेत त्याने तिच्याभोवती हात गुंडाळत तिला आपल्या मिठीत घेतलं.
"सस्सsssss आह!"ती सुस्कारली. तिला हा अनुभव नवा होता. तिच्या परिवाराच्या राजकीय वजनामुळे तिला असं स्पर्श करणं तर दूरच पण कुणी तिच्याकडे त्या नजरेनं पाहण्यापूर्वीही दहादा विचार करत असे. पण हा मात्र बेधडकपणे तिच्यावर तुटून पडला होता. आपली मिठी आवळत त्याने तिचे उरोज चेमटवायला सुरवात केली. ती शहारून गेली. रोज रात्री स्वतःच स्वतःचे स्तन कुरवळण्याचा आता तिलाही कंटाळा आला होता. तिचं मुसमुसलेलं यौवन खरं तर याचीच वाट पाहत होतं पण हे असं एखाद्या शाळकरी मुलासोबत.... तिचे द्विधा मनस्थिती झाली होती. पण याचं मात्र ठाम होतं. शैलजाताईने दिलेल्या प्रशिक्षणाचा पुरेपूर उपयोग तो आजच्या 'प्रयोगात' करण्यास उतावळा झाला होता.तिच्या अक्षरशः लोण्यासारख्या मऊ त्वचेचा त्याच्या सर्वांगाला होणारा स्पर्श त्याला बेभान करू लागला होता. जवळजवळ आठेक महिन्यांचा त्याचा उपवास आज तो सोडणार होता.
तिच्या पाठीवर हात फिरवत तो ब्लाउजच्या वरची छाती चुंबू लागला. आपली जीभ तिच्या स्टेनरेषेत घुसवून घुसळू लागला. तिला उत्तेजन सहन होईना. ती जोरजोरात सुस्कारे सोडू लागली. त्याने पुन्हा तिची कंबर आपल्या मुठीत आवळली. आणि तिच्या गुप्तांगावर आपल्या उत्तेजित झालेल्या शिश्नाचा दाब देऊन तिलाही गरम करू लागला. तिच्या पोटावर हळुवारपणे फिरत असलेली त्याची बोटं अचानक तिच्या साडीला गेली आणि त्याने तिच्या साडीच्या निऱ्या सोडवल्या. तिची साडी गळून पायाशी आली. अलगदपणे त्याने तिच्या पेटीकोटची गाठही सोडली व ती अर्धनग्न अवस्थेत त्याच्या मिठीत उभी होती. एका हाताने पाठीमागून तिच्या कमरेवर पकड घेत त्याने तिला आपल्या मिठीतुन सूटू न देता आपला दुसरा हात तिच्या गुबगुबीत मुलायम उरोजवर ठेवला आणि तो करकचून पिळला.
"आsss ई! उफ्फssss!" तिला तिच्या मनात उफळलेला शृंगाराचा आणि उत्तेजनांचा कल्लोळ सहन होईना.
पण अचानक भानावर येत त्याने त्याला जोरात दूर ढकलले आणि तो समोरच्या टेबलावर जाऊन आदळला. त्याचं डोकं टेबलावर आदळलं आणि एक भला मोठा टेंगूळ त्याच्या कपाळावर आला. तो कळवळला. तिने पटकन साडी आणि पेटीकोट उचलला आणि मागे मागे सरकत आपलं शरीर झाकण्याचा केविलवाणा प्रयत्न ती करू लागली. तो पुन्हा उठून उभा राहिला आणि तिच्याकडे येऊ लागला.
"हे बघ प्रवीण, मी तुझ्या वर्गातली मुलगी नाहीये. मी मोठी आहे तुझ्यापेक्षा. तू खूप लहान आहेस. असा वेडेपणा करू नकोस. पुढे येऊ नकोस प्रवीण" ती त्याला बजावू लागली.
"तुमच्यापेक्षा मोठया बाईबरोबर झोपलो आहे मी. हे असलं मला काही सांगू नका. तुम्ही काही करू शकत नाही!" तो आणखी पुढे सरकत बोलला.
तिने आपल्या हातातले कपडे खाली टाकले आणि बाजूच्या टेबलावरचा एक लोखंडी पाईप उचलला. 
"आता मी मारेन तुला!" ती हाताची पाईपवरील पकड घट्ट करत बोलली.
"मारा!" असं म्हणत तो झटक्यात पुढे सरसावला आणि एका हातानेच तिच्या हातातला पाईप हिसकावून घेत त्याने तो दूर फेकला. दुसऱ्या हाताने त्याने तिची वेणी घट्ट पकडली आणि गच्चं धरून तिचा चेहरा आपल्या चेहरासमोर आणला. हाताने तिला मिठीत आवळत तिच्या डोळ्यात रोखून पाहत तो बोलला. "मारणार तुम्ही? कशाला मला तुम्हाला त्रास द्यायला लावताय?" त्याच्यात जणू कुठलंतरी जनावर घुसलं होतं. एका हाताने तिची वेणी आणखी आवळत आणि दुसऱ्या हाताने तिच्या हनुवटीखाली तिचा गळा धरत त्याने तिचे ओठ आपल्या ओठांसमोर आणले. तिचे डोळे मिटलेले होते, ओठ थरथरत होते. मधूनमधून ती आवंढे गिळत होती. तिच्या उरोजांना मधून मधून त्याच्या छातीचा पुसटसा स्पर्श होत होता. ती थरथर कापत होती. त्याने तिची वेणी इतकी जोरात धरली होती की. तिने आपले दोन्ही हात मागे घेऊन स्वतःचे त्याचा हात घट्ट धरला होता आणि ती त्याची पकड ढिली करण्याचा प्रयत्न करत होती. हात मागे नेल्यामुळे तिच्या पाठीला बाक पडून तिची छाती पुढे बाहेर आली होती व आधीच भरगच्च असलेले तिचे उरोज टरारून फुगले होते आणि त्यामुळे तिच्या ब्लाउजच्या हुकांवर प्रचंड ताण पडला होता.तिच्या ब्लाउजची किनार तिच्या त्वचेत दाबली जाऊन तिचे स्तन आणखीच आकर्षक दिसू लागले होते. त्याने आपल्या ओठांमध्ये तिचे कोवळे रसरशीत ओठ गच्च पकडले आणि अधाशीपणे चोखू लागला. कामेच्छेने उन्मत्त झालेला तो तिचे ओठ अक्षरशः चावत होता. राग, भीती, उत्कटता आणि उत्तेजना या सगळ्या भावनांच्या मिश्रणामुळे तिचे डोके सुन्न झाले होते. ती बधीर झाली होती. त्याला त्याची पर्वा नव्हती तो बिनधास्तपणे तिच्या शरीरावर चुंबनांचा वर्षाव करत होता. तिच्या खांद्यावर चावून चावून त्याच्या दातांचे व्रण पडू लागले होते ती मात्र तोंडातून जरासाही आवाज येऊ देत नव्हती. तिला जोरजोरात ओरडावं असं वाटत होतं पण ती स्वतःचे आवाज आतल्या आत दाबून टाकत होती. तिचे फक्त कण्हने ऐकू येत होते. चुंबनांच्या चित्रविचित्र आवाजांनी प्रयोगशाळा भरून गेली होती. खांदा मान आणि छाती चाटून चाटून त्याने तिला बेजार करून टाकले होते. शैलजाताईपेक्षा हिचे शरीर जरा जास्तच मुलायम आणि गुबगुबीत होते. तिच्या मांसाचा आस्वाद घेण्यात त्याला खूप मजा येऊ लागली होती. तिच्या केसांवरची आपले पकड मात्र तो जराही ढिली होऊ देत नव्हता कारण त्यामुळेच तिचे हात बांधले गेले आहेत हे त्याने ओळखले होते. आपला दुसरा हात तिच्या गोबऱ्या गुबगुबीत उरोजांवर नेला. हाताचे बोट तिच्या ब्लाउजची किनार जिथे तिच्या छातीच्या मांसात रुतली होती तिथे फिरवू लागला. तिचे कण्हणे वाढू लागले. त्याने अचानक तिचा डावा स्तन ब्लाउजवरूनच जोरात दाबला.
"आssss हह!!!" तिच्या तोंडून एकदाच आवाज फुटला.
तो एकाच हाताने तिचे दोन्ही स्तन आलटून पालटून पिळू लागला. ती आता मोठमोठ्याने उसासे टाकू लागली. अचानक त्याने त्याची बोट ब्लाउजच्या किनारीत आत घुसवली. तिच्या स्तनांच्या मुलायम स्पर्शाने तो बेभान झाला. तिचे केस ओढत त्याने तिला जवळ ओढले. त्याचे लिंग तिच्या गुप्तांगावर धडका देऊ लागले. तिची भीती वरवर वाढू लागली होती. तो ब्लाउजचे हूक्स न काढताच तिचा ब्लाउज जोर लाऊन खाली ओढण्याचा प्रयत्न करत होता. त्या ताणामुळे तिच्या ब्लाउजचे पहिले हूक ताटकन तुटले आणि तिच्या ब्लाउजने तोम्ड उघडले. तिने एक हात सोडला आणि एका हाताने केस आणि एका हाताने ब्लाउज वाचविण्याची तिची धडपड चालू झाली. अखेर त्याने तिच्या केसांना झटका देत तिला फिरवले व ती गोल फिरून त्याच्या शरीरावर आदळली. तिची पाठ त्याच्या छातीवर टेकली आणि तिच्या नितंबाना त्याचे लिंग धडकले. दोन्ही हातांनी तिच्या गोऱ्यापान सपाट पोटावर पकड घेत त्याने तिच्या खांद्यांवरचे व्रण आणखी गडद करण्यास सुरवात केली. तिने ओठ दाबत पुन्हा आपली उत्तेजना दाबण्यास सुरवात केली. तिचे पोट चुरगळत तो तिच्या ब्लाउजमधून उघड्या दिसणाऱ्या पाठीवर चुंबने बरसवू लागला. तिला तसेच मिठीत धरून ढकलत समोर असलेल्या कपाटावर दाबले. तिने मान वळवून आपला गाल कपाटवर टेकवला. तिची मान दाबून धरत त्याने आपले कपडे काढले. फक्त अंडरवेअर वर तो तिच्या मागे उभा होता. त्याने आपले शरीर तिच्या शरीरावर दाबले. अगदी एखाद्या मऊ गादीवर पडल्यासारखं वाटलं त्याला. त्याच्या शरीराच्या राकट स्पर्शाने ती ही शहारून गेली. एका हाताने तिची मन तशीच दाबून धरत दुसऱ्या हाताने त्याने तिचा गोल गरगरीत टम्म फुगलेला नितंब घट्ट पकडला. हाताने गदागदा हलवत तो आलटून पालटून तिच्या नितंबांशी खेळू लागला. ती असहाय्यपणे सगळं सहन करत होती. तिच्या कपाळावर आठ्यांचे जाळे पसरले होते आणि तिच्या शरीरावर जणू एखादा कला कुळकुळीत साप सर्वत्र सरपटत होता अशा भावना तिच्या चेहऱ्यावर पसरल्या होत्या.
त्याने तिला पुन्हा फिरवले आणि तिचा चेहरा स्वतःकडे करून त्याने तिला समोरच्या टेबलाला टेकून उभे केले. ती जणू त्याच्या हातातली बहुलीच झाली होती. तिचे पाय आपल्या पायांच्यामध्ये घट्ट धरत तो पुन्हा तिला चिटकला. दोन्ही हातांनी तो तिचे स्तन करकचून पिळत होता. ती वेदनेने विव्हळत होती. त्याने तिच्या जवळ जाउन तिचा चेहरा जवळ ओढला आणि तिचे खांदे दोन्ही हतांनी धरून तिला मिठीत ओढले. स्वतःचे शरीर तिच्या शरीरावर झोकून दिले. टेबल आणि त्याच्या शरीरामध्ये मध्ये तिचं सैंडविच झालं. तिच्या भव्य टेबलाच्या कडेचा दाब पडला. तिची  तिच्या योनीच्या फटीत तिची पँटी अडकून एक फट वरून दिसत होती. त्याचा फुगवटा त्याने त्या फटीवर दाबला.
"म्मम्मम्मम!" तिने मान वर करुन दीर्घ उसासा सोडला. त्याने अधाशीपणाने तिच्या ब्लाउजचे हूक भराभर काढले आणि तिच्या हातातून उतरून तो दुर फेकला.तिच्या मांसलपणामुले  तिची पांढऱ्याशुभ्र रंगाची ब्रा तिच्या शरीरात जागोजाग रोवली होती. तिचे टच्च स्तन त्या ब्राने कसेबसे थोपवून धरले होते.
त्याने तिच्या ब्राच्या कप्सच्या मधील गुबगुबीत छातीवर त्याची जीभ अलगद फिरवली. हाताने पँटीच्या वरुनच तिच्या योनीला हात घातला. आणि तिच्या योनीरेशेवर उभे बोट रागडले. 
"आईssss" ती हुंकारली.
त्याचा एक हात तिच्या पाठीवर फिरत होता आणि दूसरा हात घसाघस तिच्या योनिवर रगडून तिला पाझर फोडत होता. ती आता मांड्यांपर्यंत ओली झाली होती. तिचे डोळे गच्च मिटलेले होते. मुठी गच्च आवळून तिने टेबलची कड घट्ट पकडून टेबलाच्याआधार घेतला होता.
त्याने तिची पँटी उतरवण्यासाठी हातांनी तिच्या पँटीचं इलास्टिक पकडलं. पण अचानक तिने माझा त्याचा हात धरला!
"बास प्रवीण!नको ना! मी पाया पडते तुझ्या!" ती थरथरत्या स्वरात बोलली. त्याने तिच्याकडे साफ दुर्लक्ष करत तिची पँटी तिच्या आखीव नडग्यांपर्यंत खाली ओढून सोडून दिली. तिची योनी पाहताच तो आश्चर्यचकित झाला. कारण शैलजाताईपेक्षा मॅडमच्या यौन खूपच गुबगुबीत होती आणि गोरीपान होती. तिची फटही एकदम घट्ट बदन झालेली होती. हलक्या गुलाबी रंगांचे पडदे एकमेकांना बिलगून बसले होते आणि त्यातून तिचा पाझर ठिबकत होता. त्याला शैलजाताईच्या योनीची एका सेकंदासाठी किळस आली. त्याने झटकन आपला हात तिच्या मांड्यांच्या मध्ये घातला आणि तिच्या फटीवर आपले बोट वर खाली घासु लागला.
"हूँsssss आह! आऊssss च!" ती उसासे सोडू लागली.
अचानक त्याने आपलं एक बोट तिच्या फटीतून आत सरकवलं. "स्सssssss!" त्या स्पर्शाने आता तीही बेधुंद झाली. तो सरसर आपलं बोट आत बाहेर करू लागला. ती उसळ्या मारू लागली. उत्तेजना असह्य होऊन ती स्वतःचे उरोज कुस्करु लागली. त्याने खाली वाकत तिच्या सपाट पोटावर हल्ला चढवला. तिच्या नाजूक बेंबीत आपली जीभ घुसळू लागला. एका हाताने तिची योनी चोळत तर एका हाताने तिचे गुबगुबीत नितंब चुरगळत तिला तापवू लागला. शेवटी तिने त्याचा हात धरला. त्याने आपला हात तिच्या योनीपासून दूर केला. आपली अंडरवेअर गुढ्यांपर्यंत खाली घेत त्याने आपले लिंग बाहेर काढले. त्याचे फडफडणारे लिंग पाहून खरं तर मनातून ती उत्साहित झाली होती पण तसं चेहऱ्यावर ना दाखवता ती निःस्तब्ध उभी होती. हा सगळा अनुभवच तिच्यासाठी नवीन होता. आपल्याला यांच्यापासून स्वतःला वाचवायचं आहे हेच ती आता विसरून गेली होती. आता फक्त पुढे काय काय होणार याची भीतीच तिच्या मनात होती. शेवटी त्याने खांद्याना धरून जमिनीवर झोपवलं. ती जमिनीवर निपचित पडली होती. तिचे कमनीय शरीर त्याने पुन्हा एकदा नखशिखांत न्याहाळले आणि तो तिच्या अंगावर पालथा पडला. तिच्या बराच बंद खांद्यांवरून उतरवून त्याने तिचे स्तन ब्रातुन मोकळे केले. तिचे रसरसलेले मुलायम स्तन त्याच्यासमोर होते. तिला आता लाज वाटेनाशी झाली होती. पण ती त्याला प्रतिसाद देत नव्हती. त्याने आपल्या दोन्ही हातात तिचा उजवा उरोज घट पकडला आणि दाबला. तिचे काळसर रंगाचे टचटचीत स्तनाग्र फडकून बाहेर आलं ब्राच्या दाबामुळे ते आतच दबून राहिलं होतं. त्याने गप्पकन ते आपल्या तोंडात घेतलं आणि जोरजोरात चोखू लागला. 
"आईsssss! हूहूहूssss!" तो स्पर्श तिला सहन होईना. तो आलटून पालटून तिचे टरारून फुगलेले ते फुगे चोखत चावत राहिला. एक स्तन चोखताना दुसऱ्या हाताने दुसरा स्तन पिरगळत होता.

चोखून तिचे स्तन काळे निळे केल्यानंतर त्याने आपले लिंग हातात धरत तिच्या कोमल योनीवर टेकविले. तिचे डोळे आपोआप मिटले गेले. कपाळावर आठ्यांचे जाळे पसरले. दोन्ही ओठ आपल्या दातांत दाबून धरले गेले. हाताच्या मुठी घट्ट आवळत ती त्या पराकोटीच्या वेदना सहन करण्यास सज्ज झाली. हळूच दाब देत त्याने तिच्यात प्रवेश करायला सुरवात केली. लिंग थोडेसे आत जाताच अडले. हे काय होतंय ते त्याला कळेना. शैलजाताईच्यात तर त्याचे लिंग पूर्ण आतपर्यंत घुसलं होतं मग आता काय होतय? तो गोंधळला. त्याने पुन्हा लिंग बाहेर काढले आणि आपली सगळी शक्ती एकटवून कमरेला एक जोरदार झटका दिला. 
"आयाsssss ईssss! मेले.... आऊsssss अsssssहहह!" तिच्या तोंडातून मोठी किंकाळी फुटली. त्याने आपला तळवा तिच्या तोंडावर दाबत तिचे पुढचे आवाज बंद केले. तिच्या डोळ्यातून अखंड पाणी वाहू लागले. आवळलेल्या मुठी ती जोरजोरात जमिनीवर आदळत होती. तिच्या चेहऱ्यावरून तिच्या वेदना अगदी स्पष्ट जाणवत होत्या. तिचे कौमार्य उद्धवस्त करत तो अगदी आत पोचला होता. अतिवेदनेने तिचा जीव नकोसा झाला होता. त्यात त्याने तिचे तोंड दाबून तिचा आवाज बंद केला होता. 
त्याने आपल्या दुसऱ्या हाताने तिचा खांदा घट्ट पकडला आणि सावकाशपणे दणके द्यायला सुरवात केली. तिच्या घट्ट योनीच्या चिमटीत त्याने लिंग घसाघास आत बाहेर होत होतं. लिंगावर चांगलाच दाब पडला असल्याने त्यालाही सोपं जात नव्हतं. अधडीच त्याच्या बोटाने उत्तेजित केलेला तिचा योनीमार्ग त्याच्या लिंगाच्या गरम स्पर्शाने जणू तापलाच होता. त्वचेच्या प्रत्येक रोमारोमावर त्यांना एकमेकांचा स्पर्श जाणवत होता. त्याच्या दणक्यांच्या तालावर तिचे गोल गरगरीत भव्य उरोज उसळ्या मारत होते. वर वर त्याचा वेग वाढत होता. तिच्या वेदनेची जागा आता आनंदाच्या उन्मादाने घेतली होती. तो वर वर आणखी शक्ती लावून जोरजोरात धडका घेत होता. उठून बसत दोन्ही हातांनी तिची कंबर घट्ट पकडून तिलाही जोरजोरात पुढे मागे हलवत होता. तिचं आख्ख शरीर घामानं थबथबलं होतं. 
"आई ssss"
"आहssss!हंssss!"
"सस्स sssss! अsssssह! उssss ह!"
"मंssss"
असे वेगवेगळे आवाज काढत ती त्याच्यातल्या जनावराला नकळत आणखी भडकवत होती. दोघांच्या मांड्या ओल्या झाल्या होत्या. दणक्यांच्या मांड्यांवर मांड्या आपटून होणारा थप्प थप्प आवाज आणि तिचे मादक विव्हळणे यांनी प्रयोगशाळा भरून गेली होती. बऱ्याच वेळाने आपला तप्त लाव्हा तिच्यात फवारून त्याने आपले लिंग बाहेर काढलं. तिच्या योनीतुन पाणी वीर्य आणि रक्ताच्या मिश्रणाची धार लागली होती. अंगातून जीव गेल्यासारखी ती स्तब्ध जमिनीवर पडून होती.

नक्की काय झालं हे तिला आत्ता समजलं होतं. इतकावेळ ती भानावर कुठे होती. ती स्वतःवरच चिडली होती. हातांच्या मुठी आवळत तिने जमिनीवर दोन चारदा जोरात आपटला आणि डोळे गच्च मिटून घेत ती स्वतःला कोसु लागली. तिचे मुलायम नाजूक शरीर त्याने अक्षरशः चुरगळून टाकले होते. तिच्या कमरेवर, पोटावर, उरोजांवर, खांद्यांवर मानेवर त्याच्या दातांचे खोल व्रण पडलेले दिसत होते. तिची गोरी काय लालभडक झाली होती. केसांची वेणी सैल होऊन सगळे केस विस्कटले होते. ती सुन्न झाली होती. हा मात्र कपडे घालून लगेच पसार झाला. कितीतरी वेळ ती तिथे तशीच विवस्त्र पडून राहिली होती. "हे काय झालं आपल्यासोबत?" हा विचारही तिला करवत नव्हता. पुढे काय होणार होतं याची तर तिला बिलकूलच कल्पना नव्हती. बलात्कार काय असतो आणि शरिरापेक्षा मनावर तो किती खोलवर आघात करतो हे ती आज अनुभवत होती.


Wednesday, 20 April 2016

हॅपी बर्थडे

त्याचं एमबीएचं शेवटचं वर्ष होतं यंदा. आणखी दोन तीन महिन्यांत त्यांची शेवटची परीक्षा  त्यानंतर ते सगळे नोकरीधंद्याला लागणार होते. त्यांचं शिक्षण पूर्ण होऊन ते स्वतःला जगाच्या मार्केटमध्ये स्वतःला आजमावणार होते. त्यांचा सात जणांचा ग्रुप म्हणजे अगदी सिनेमातल्या सारखाच होता. सुमीत-निशा, कपिल-ऐश्वर्या, निलेश-मृन्मयी ह्या तीन प्रेमवीरांच्या जोड्या आणि सुमित्रा असे वेगवेगळ्या शहरातून आलेले सात जण! ह्या जोड्या तर त्या शैक्षणिक संकुलातल्या सगळ्या कॉलेजांमध्ये सर्वप्रसिद्ध आणि सगळ्यांच्या लाडक्या! ह्यातल्या कुणालाही कुणी कधी एकटं पाहिलं नव्हतं. हे सगळे कुठेही जाताना एकत्रच जात असत. वर्गातही ते एकत्रच बसत. ह्या जोड्यांनी आपले स्पेशलायझेशनही आपल्या एकमेकांच्या विचारानेच घेतलं होतं. अभ्यास असो, खेळ असो किंवा इतर सांस्कृतिक कार्यक्रम असो ह्या सात जणांशिवाय कॉलेजचं पण हलत नसे. त्यांच्यापैकी सुमित, निशा आणि सुमित्रा मुंबईचे होते. निलेश आणि ऐश्वर्या पुण्याचे, सुमित्रा नाशिक आणि मृन्मयी  रत्नागिरीची होती. 
त्यांचं कॉलेज म्हणजे शिक्षणसम्राट खासदार अनंतराव राजमानेंच्या प्रसिद्ध शिक्षणसंकुलातील सगळ्यात नवं सुरु झालेलं कॉलेज. थोड्या मार्कांवरून शहरातली कॉलेज ज्यांना मिळत नसत अशा विद्यार्थ्यांची पहिली पसंती राजमानेंच्या एकलव्य ग्रुप ऑफ इंस्टीट्यूट्सलाच असे. पंचतारांकत कॉलेज असं उपहासाने त्यांच्या कॉलेजांना म्हटलं जायचं. त्याचं कारणही तसंच होतं. एका तालुक्याच्या ठिकाणी अगदी अमेरिकेत शोभाव्या अश्या सुंदर इमारती, बगीचे, खेळाची मैदानं आणि एका शिक्षण संस्थेत ज्या ज्या म्हणून सुविधा असाव्यात त्या सगळ्या जागतिक दर्जाच्या सुविधा विध्यार्थ्यांना येथे मिळत मग तो साधा बीएचा विद्यार्थी असो किंवा आर्किटेक्चरचा! वैद्यकीय कॉलेज सोडून सगळी कॉलेजेस या संकुलात होती. तसं या कॉलेजांमध्ये स्थानिक विद्यार्थ्यांची संख्या जास्त होती पण शहरातून आलेले विद्यार्थीही बरेच असत. जोपर्यंत संकुलाच्या बाहेर येत नाही तोपर्यंत आपण पुण्या-मुंबईत असल्यासारखंच वाटत असे.

जरी ते सात जण नेहमी एकत्र राहत असले तरी ते सगळ्याच विद्यार्थ्यांमध्ये मिळून मिसळून राहत असत आणि त्यामुळेच ते सर्वांचे लाडके होते. छोट्या गावांमध्ये प्रेमप्रकरणं जरा लपून छपूनच होतात पण या लोकांनी कधी ती लपविली नाहीत. तरीही ते सगळीकडे आपल्या मर्यादांचं भान ठेऊनच वागत. आता कॉलेज संपणार आणि सगळे वेगवेगळे होणार याची जाणीव सगळ्यांनाच झाली होती. म्हणून ते प्रत्येक दिवस काहीतरी निमित्त काढून साजरा करण्याचा प्रयत्न करत असत.उद्या निलेशचा वाढदिवस होता. निलेश म्हणजे या ग्रुपमधलाच नव्हे तर आख्ख्या कॉलेजातला एक नंबरचा अवली मुलगा. त्याला टेन्शन म्हणजे काय हे माहीतच नव्हतं. एकदम बिनधास्त मुलगा. एखादी सुंदर मुलगी दिसली की तो थेट जाऊन तिला 'तुम्ही खूप सुंदर दिसता!' किंवा ' हा ड्रेस तुम्हाला अगदी शोभून दिसत आहे' वगैरे कंप्लीमेंट देत असे. कुणी मुलगा जर मनातल्या मनात कोणत्या मुलीवर मरत आहे असं त्याला समजलं की लगेच तो त्या मुलीकडे जाऊन तिला त्याच्याबद्दल समजावून सांगण्याचा प्रयत्न करत असे. बोलण्यात अगदी चतुर आणि तेवढ्याच साफ मनाचा! अभ्यासात हुशार पण त्याला कधी अभ्यास करताना कुणी पाहिलं नव्हतं. जेव्हा सगळे अभ्यास करायचे तेव्हा हा येऊन थेट सगळ्यांना शिकवायला सुरवात करायचा, कुणाला कुठल्या विषयाची शंका असेल तर सरांकडे जाण्याआधी ते निलेशला पकडायचे. तोही सगळ्यांना मनापासून मदत करायचा. पण कुणी काही सांगितलेलं त्याला आवडायचं नाही. त्याची लाईफ तो त्याच्या आणि फक्त त्याच्याच मर्जीने जगायचा. हे कर किंवा हे करू नको असं कुणी त्याला सांगण्याचा प्रयत्नही करत नसत. थोडक्यात तो त्यांच्या कॉलेजातला थ्री इडियट्स मधला रँचो होता. त्याच्यासारखंच ह्याच्या वौयक्तिक आयुष्याबाबत त्यांचा ग्रुप वगळता कुणाला जास्त माहिती नव्हती. अशा अवलीयाचा उद्या कॉलेज जीवनातला बहुधा शेवटचा वाढदिवस होता. उद्या संध्याकाळी त्यांच्या कँटीनमध्ये त्याने सर्वांसाठी छोटीशी पार्टी ठेवली होती.

या उरलेल्या सहा जणांनी मात्र आज रात्रीच बारा वाजता त्याच्या फ्लॅटवर सेलिब्रेट करायचं असा सरप्राईज प्लॅन बनवला होता. सुमीत आणि कपिल एकत्र एका फ्लॅटवर रहायचे. निलेश एकटाच एका फ्लॅटमध्ये राहायचा आणि सगळ्या मुली कॉलेज हॉस्टेलमध्ये राहायच्या. कॉलेजमधल्या बाहेरगावाहून आलेल्या सगळ्या मुलींना हॉस्टेलमध्ये राहणं कम्पल्सरीच होतं. मुलींनी होस्टेलच्या वॉर्डन मॅडमना त्याच्या वाढदिवसाची कल्पना देताच मॅडमनी त्यांना लगेच एक रात्र बाहेर राहण्याची परवानगी दिली. ती मुलं इतक्या जबाबदारीने वागत की आख्ख्या संकुलाच्या स्टाफचा त्यांच्यावर स्वतःच्या मुलांपेक्षाही जास्त विश्वास होता. आठ वाजता त्या चौघींनी कपिलच्या फ्लॅटवर यायचं आणि तिथून रात्री बरोबर बारा वाजता सगळ्यांनी निलेशच्या फ्लॅटवर जायचं आणि सरप्राईज द्यायचं असं ठरलं होतं.

ठरल्याप्रमाणे त्या चौघी बरोबर आठ वाजता फ्लॅटवर आल्या. सुमीत बेडवर पसरून लॅपटॉपवर काहीतरी करत होता. आल्या आल्या ऐश्वर्याची नजर कपिलला शोधू लागली. 
"तो नाहीये! शोधू नकोस!" सुमीत लॅपटॉपवरची नजर न हटवताच बोलला. आणि ऐश्वर्या सोडून सगळे मोठमोठ्याने हसू लागले.
"कुठेय तो? खोटारडा आत्ता मला मेसेज केला फ्लॅटवरच आहे म्हणून! हा बघ!" हातातला मोबाईल नाचवत ती बोलली.
"अगं! सामान आणायला गेलाय तो. येईल. एवढी उतावळी का होतेयस?" सुमीत
"केक आणून ठेवलाय ना पाच वाजता?" ऐश्वर्या
"आग पोटापाण्याची सोया नको का? की फक्त केक खाऊन झोपणारेस?" सुमित्रा मोबाईलमध्ये काहीतरी टाईप करत बोलली.

नंतर ते सगळे गप्पा मारत बसले. तासाभराने सुमीत आला.
त्याच्या हातात बऱ्याच पिशव्या होत्या. 
"ए महामयांनो! धरा ना जरा. मी काय हमाल आहे का तुमचा? ए म्हशी उठ ना!" तो निशाला बोलला.
"तुझ्या आयटमला उठाव ना कुत्र्या!" निशाने त्याच्या भाषेत त्याला उत्तर दिलं आणि त्याच्या हातातल्या पिशव्या घेतल्या!
"हे काय आणि?" त्यातली काळी पिशवी सुमीतच्या तोंडासमोर धरत निशाने विचारले.
"मी आणलय का ते? त्याला विचार ना!" वैतागत त्याने पिशवी बाजूला केली आणि लॅपटॉपमध्ये तोंड गाडले.
"कपल्या काय आहे हे?" निशा ओरडली. बाकीच्या तिघी इतर पिशव्या उचकून त्यात काय काय आहे हे बघत होत्या.
"दिसत नाही का? दारू आहे!" कपिल बाथरूम मधून चेहरा पुसत बाहेर आला.
"एवढी??" निशा
"निळ्याचा बर्थडे आहे तो ही शेवटचा! एकदम सुपर झाला पहिजे ना!"
"बेवड्याला निमित्त पाहिजे फक्त" ऐश्वर्या बोलली
"त्या निळ्याचं शिक जरा! थेंबाला स्पर्श करत नाही तो कधी!" मृन्मयीने एकदाचं तोंड उघडलं.
"अहाहा! आली मोठी कौतुकाची. बिड्या फुकून फुकून छातीचा पिंजरा झालाय आणि म्हणे निळ्याचं शिका!" ऐश्वर्यानेही लगेच कपिलची बाजू घेतली. निशा आणि सुमीत बेडवर शेजारी शेजारी बसून त्यांचे संभाषण ऐकून हसत होते.
"ए त्याला बोलू नको हा काही. मी तुझ्या कपल्याला काही बोलते का कधी? तूच बेवड्या म्हणालीस त्याला. कपल्या सोडून दे तिला" मृन्मयी
"मी काहीही बोलेन त्याला. तू नाहीस बोलायचं! आणि मारून टाकेन त्याला त्याने तसा विचार जरी केला तरी." ऐश्वर्या फुत्कारली.
"ओ लव्हबर्डस! शांती!" सुमित्रा बोलली
"ते सोडा हे बघा सुमीतने किती छान व्हिडिओ बनवलाय निळ्यासाठी!" निशा बोलली. सगळे व्हिडिओ पाहत होते. एक त्यांचे कॉलेजातले फोटो आणि व्हिडिओ एकत्र करून सुमीतने एक तासाभराच्या व्हिडिओ बनवला होता. सगळे विडीओ बघायला बसले. गप्पांच्या नादात साडेअकरा कधी वाजले कळलंच नाही.
"मित्रहो, चला निळूभाऊंकडे जाऊयात आता!" सुमित्रा.
"होहो! चला उठा म्हणत सुमीतने लॅपटॉप बॅगेत कोंबला आणि बॅग पाठीला अडकवली.
सगळ्यांनी पिशव्या उचलल्या आणि निलेशच्या फ्लॅटकडे निघाले. त्याचा फ्लॅट दहा मिनिटांच्या अंतरावरच होता.
"मुन्ने तू त्याला काही सांगितलं नाहीस ना सरप्राईजबद्दल?" कपिलने मृन्मयीला विचारलं. ती फोनवर बोलत होती
"नाही!" तिने थोडावेळ फोनवर हात धरला आणि उत्तर दिलं. बोलत बोलत ते बिल्डिंगमध्ये पोचले. जिना चढू लागले
"ए बाई! आलो ना त्याच्या घरी ठेव ना आता फोन!" ऐश्वर्या मृन्मयीला बोलली. तिने नुसतंच नाक मुरडलं आणि पुन्हा बोलू लागली. निलेशच्या फ्लॅटच्या दारात उभे राहत त्यांनी बेल दाबली. निलेशने दरवाजा उघडला.
"हॅपी बर्थडे बाबू!" म्हणत मृन्मयीने निलेशला मिठी मारली. 
"थँक यू मुनु!" निलेशनेही तिला हलकेच मिठी मारली.
"हां सोडा आता! बस!" म्हणत सुमित्राने मृन्मयीला ओढले.
"हॅपी बर्थडे निल्या!" म्हणत सुमित्रानेही त्याला मिठी मारली. "थँक्स! थँक्स!" निलेश.
"ए सुमे! सुरक्षित अंतर ठेवा! आमच्या मुनुला राग येईल हं!" ऐश्वर्या मृन्मयीला चिडवत बोलली
"तू गप हां ऐशे! मला नाही काही वाटत. माझा निलेश तुझ्या कपल्यासारखा नाही!" मृन्मयी 
"हो का? मग तो काल त्या फार्मसीच्या अंकिताबरोबर इतका वेळ काय गप्पा मारत होता गं?" ऐश्वर्या
"निळ्या. काय बोलतेय ती?" मृन्मयीचे गाल फुगले.
"अगं मस्करी करतेय ती!" असं म्हणून कपिलने निलेशला मिठी मारली "मेनी हैप्पी रिटर्न्स ऑ द डे भावा!" 
"थँक यु ब्रदर!" निलेश
सगळ्यांनी दारातच त्याला शुभेच्छा दिल्या आणि आत गेले.
सर्वांनी मिळून केक कापला एकमेकांना भरवला. केकचा कार्यक्रम उरकेपर्यंत कपिल आणि सुमीतने प्यायची तयारी केली.
निलेश आणि मृन्मयी दारू पीत नसत. तसं निलेश पूर्वी पीत असे पण दोन वर्षापासून त्याने बंद केली होती. पेग भराभर रिकामे होऊ लागले. धुराडी पेटली. हे दोघं वगळता सगळे टुन्न झाले होते. त्यांच्यात ऐश्वर्या आणी सुमित्रा काही प्रमाणात शुद्धीवर होत्या. 
"ए मुन्ने घे ना थोडी!" सुमित्रा बड्बडली
"नको मला!" मृन्मयी
"अगं घे ना!" कपिल आणि सुमित एकदाच बोलले आणि विनाकारण मोठमोठ्याने हसू लागले.
"न...को...य!" मृन्मयी
"सगळे म्हणत आहेत तर घे ना थोडी" निलेश बोलला
"नको ना बाबू!" ती
"प्लीज माझ्यासाठी.. थोडी. ट्राय करन बघावं सगळं एकदा." निलेश
"ओके पण थोडीच!" तिला टाळता येईना. तिच्या बाबूचा बर्थदे होता ना
निलेशने एक हार्ड पेग बनवला आणि तिच्या हातात दिला," गटकन पिऊन टाकायचं औषधासारखं. कडू लागेल थोडं."
तिने ग्लास घेतला आणि डोळे गच्च मिटून संपवून टाकला.
"याक! किती घाण आहे! कशी पिता तुम्ही!" गळा दोन्ही हातात धरत ती तोंड वेंगाडत बोलली. सगळे मोठमोठ्याने हसू लागले. एका ग्लासतच तिला ग्लानी आली.
"बाबू! चक्कर येतेय! मला झोपयचंय!" तिला बोलताही येईना! निलेशने तिला धरून आतल्या खोलीत नेऊन झोपवलं. 
आता सगळे टाईट झाले होते. सुमित्रा अजूनही पीतच होती.
"सुमे काय झालंय बास की!" ऐश्वर्या
"नाही आज पिणार! सुमित्रा आज पिणार! जे पाहिजे ते आयुष्यात पहिल्यांदा सुमित्राला मिळवता आलं नाहीये! सुमित्रा यू आर या लुजर!" म्हणत सुमित्राने एका घोटात ग्लास सम्पवला आणि पुन्हा भरला.
"काय झालं बाळा!" निशा तिच्या हातातून ग्लास ओढू बघत होती पण तिने घट्ट धरून ठेवला होता. कपिल आणि सुमीत केव्हाच आडवे झाले होते.
"हा निळ्या आहे ना? हा निळ्या?" सुमित्रा बरळू लागली.
"काय केलं त्याने?" ऐश्वर्या
"तो माझा होता माझा! मुन्नीनं हिसकावून घेतला त्याला माझ्याकडून!" तिने आणखी एक ग्लास संपवला.
"काय?" निशा आणि निलेश यांची प्रतिक्रिया एकदाच उमटली.
"हाहाहा! घाबरलात ना! मस्करी केली रे निळ्या! भाऊ आहेस तू माझा! घाबरलास ना?" सुमित्रा दात काढत बोलली.
"सुमे झोप बरं आता!" निलेश बोलला
"वेड लागलंय तिला!" ऐश्वर्या
"ए कपल्या, सुम्या उठा माकडांनो. पसारा आवरा हा!" निशा कपिल आणि सुमीतला हलवून उठवू लागली.
"ए कपल्या आपण जाऊ आपल्या फ्लॅटवर! इथे कोण ग्रामस्वछता अभियान करत बसेल!" सुमीत डोळे न उघडताच बोलला.
"होहो! तिकडेच जायचं! नो ग्रामस्वच्छता!ऐशू चल उठ!" कपिलने उठून चप्पलही घातली.
"चालते व्हा लवकर! दोघेही! आम्ही झोपतो इथेच! त्याचा वाढदिवस आहे आज आणि त्याच्या उरावर या पसारा ठेऊन आरामात झोपायला निघालात का तुम्ही?" निशा चिडली.
"जाऊदे निशा मला सवय आहे. पार्टीत न पिण्याचे काही तोटेही असतात. त्यापैकी हा एक असं म्हणत निलेशने बाटल्या गोळा करायला सुरवात केली. कपिल निलेशजवळ आला आणि त्याला मिठी मारली.
"भावा सॉरी! तुला माहिती आहे ना! तू असंच राहूदे सगळं! आम्ही सकाळी नक्की साफ करू. गळ्याशप्पथ!" गळ्याला हात लावत कपिल बोलला.
"असूदे कपल्या जा तुम्ही. का येऊ सोडवायला?" निलेश
"बघ! बघ! आपला भाऊ आहे तो. दिलदार आहे. तुझ्यासारखा कुचका नाहीये तो. भाऊ कुणाचा आहे शेवटी!" सुमीत
"माझा आहे! मी बोलले ना माझा भाऊ आहे!" हात उंचावत सुमित्रा बोलली." 
"निघतो का आता?" बाजूला पडलेली चप्पल उगारत निशा बोलली.
ते दोघे हलत डुलत निघून गेले. निशाने दार लाऊन घेतलं.
"निळू तू आणि मुन्नी झोपा आत. आम्ही तिघी झोपतो इथे सगळं साफ करून!" निशा बोलली
"तू बस जरा सुमीला धरून बाजूला! ऐशू आपण पटकन साफ करून घेऊ मी झोपतो इथे तुम्ही सगळ्या आत झोपा!" निलेशने सगळं गोळा करून एका पिशवीत भरलं.
"नको तूच आत जा! आम्ही तिघी झोपतो इथे!" असं म्हणत ऐश्वर्याने झाडायला सुरवात केली.
"अगं ऐक माझं! ती झोपी गेलीय आता. आम्ही थोडी गप्पा मारणार आहोत आता. आणि इथे पंखा खूप आवाज करतो तुम्ही झोपा आत!" त्याने सुमीला धरून उठवलं आणि आत नेलं! निशा भिंतीचा आधार घेत उभी राहिली. भिंतीचा हात सोडताच ती धाडदिशी जमिनीवर आदळली. शेवटी ऐश्वर्या आणि निलेशने धरून तिलाही आत नेऊन झोपवलं. दीड वाजत आले होते. निलेश फ्रेश व्हायला बाथरूममध्ये गेला. ऐश्वर्याने निलेशसाठी अंथरूण केलं. 
"अरे कशाला एवढं मी केलं असत ना! असंही लगेच झोपणार नाहीये मी." निलेश
"असुदेत झोपशील तेव्हा झोपशील!" ऐश्वर्या उठून उभी राहत बोलली.
"ओके थँक यु!" निलेशने शर्ट काढला. तो नेहमी शॉर्टस आणि बनियनवरच झोपत असे.
"निलेश!" ऐश्वर्या
"हा?" निलेश मागे वळला.
"मेनी हॅपी रिटर्न्स ऑ द डे! हॅव अ वंडरफुल इयर अहेड!" असं म्हणत तिने त्याला मिठी मारली
"थँक्स ऐशू! आता झोपा निवांत! मी आहे इथे!" निलेश गादीवर भिंतीला टेकून बसला
"गुड नाईट!" ऐश्वर्या गोड हसली आणि झोपायला आत गेली.

निलेशची विचारचक्रे फिरू लागली तो भूतकाळात गेला. जेव्हा तो इथे प्रवेश घ्यायला निघाला होता तेव्हा येताना बसमध्ये त्याची आणि ऐश्वर्याची ओळख झाली. ऐश्वर्या आणि निशा पुण्यात एका कॉलेजात शिकायला होते आणि निशा आणि सुमीत पूर्वीपासून एकमेकांवर प्रेम करायचे. इथे आल्यावर मृन्मयी ऐश्वर्या आणि सुमित्राला होस्टेलमध्ये एक रूम मिळाली आणि लेट ऍडमिशनमध्ये सुमित्रा त्यांच्या रूममध्ये येऊन पडली. इकडे सुमीत आणि कपिल एका रूममध्ये! निलेशने हॉस्टेल घेतलंच नाही पण अशा लिंक लागत लागत त्यांचा ग्रुप तयार झाला. खरं तर बसमध्येच तो ऐश्वर्यावर फिदा झाला होता सवयीप्रमाणे तिला 👌 असा इशाराही त्याने केला. तो नेहमीप्रमाणेच तिला विसरूनही गेला. पण कॉलेजात जेव्हा ती पुन्हा दिसली तेव्हा मात्र त्याच्या नकळत तो तिच्याकडे आकृष्ट झाला होता.पण ती आणि कपिल कॉलेजच्या रेसेप्शनवर गप्पा मारत असलेले पाहिल्यावर त्याने तिचा विचार झटकून टाकला. तिच्या मागोमाग आली मृन्मयी! गोरीपान, निळ्या डोळ्यांची, मंजुळ आवाजाची एक टिपिकल कोकणी मुलगी! तिला पाहिल्यावर आपण ऐश्वर्याशी बोलण्याची घाई केली नाही याचं त्याला समाधान वाटलं. आणखी कुणीतरी येऊन धडकण्याच्या आत काहीतरी केलं पाहिजे हा विचार करून तो तिच्याकडे गेला आणि ओळख करून घेतली. त्यानंतर सगळ्यांच्या ओळखी होईपर्यंत ते दोघेच एकत्र असायचे नंतर त्याच्या दिलखुलास स्वभावामुळे मृन्मयीच त्याच्याकडे ओढली गेली. खरं तर तेव्हा कुणाचंच काहीही नव्हतं पण सगळ्यांनी आपापल्या मनात सगळ्यांच्या जोड्या ठरवल्या आणि घोळ झाला. घोळच! कारण ऐश्वर्यालाही निलेश मनापासून आवडला होता. कपिल आणि ऐश्वर्या तेव्हा फक्त मित्र होते हे रुममेट असल्यामुळे मृन्मयीला माहिती होतं पण निलेशला नाही. निलेशबद्दल ऐश्वर्याचाही तसाच गैरसमज झाला आणि मृन्मयीने तो गैरसमज जाणीवपूर्वक तसाच राहू दिला. ऐश्वर्यानेही मग निलेशचा विचार काढून टाकला. आणि या सगळ्यामुळे ऐश्वर्या कपिलच्या आणि मृन्मयी निलेशच्या जवळ आली. नंतर जेव्हा सगळे एकमेकांचे चांगले मित्र झाले तेव्हा हा घोळ सगळ्यांना कळला आणि तो आठवून ते कितीतरीवेळ हसत बसायचे. पण आता त्याच्या मनात काहीही नव्हते. मृन्मयी खूप चांगली होती अगदी 'MM'! ती निलेशसारख्या बेफिकीर माणसाला इतकं सांभाळून घेई, त्याची इतकी काळजी घेई कुणी पाहिलं तर तिला त्याची बायको समजलं असतं. याउलट ऐश्वर्याचं तीही बऱ्याच अंशी निलेशसारखी होती आणि कपिलला तिला नेहमी संभाळावं लागे. एकूण काय तर देवानेच जणू तो घोळ घालून प्रत्येकाच्या पदरात योग्य जोडीदार टाकला होता.
हे सगळं आठवून तो स्वतःशीच हसला.
"गॉड गिव्हज यू व्हॉट यू डिझरव्ह!" तो स्वतःशी बोलला!
समोरच्या दरवाज्यात ऐश्वर्या उभी होती. तिच्याकडे लक्ष जाताच तो तिला म्हणाला,"अगं ऐशू! झोपली नाहीस अजून?" 
"नाही! तहान लागली म्हणून उठले होते इथली लाईट चालू दिसली म्हणून आले इकडे तर तुझी तंद्री लागली होती. कसला एवढा विचार करत होतास?" ऐश्वर्या
"काही नाही गं फर्स्ट इयर आठवलं!" तो हसत म्हणाला.
"किती वेळा?" तिला कळलं तो काय विचार करत होता ते.
"अच्छा! म्हणून तू म्हणालास होय गॉड गिव्हज यू व्हॉट यू डिझरव्ह?" ती त्याच्यासमोरच्या भिंतीला टेकून दारातच मांडी घालून खाली बसली.
"हो ना! खरं आहे ना ते?" तो
"असेल!" तिने कॅन्डीक्रश चालू केली.
"आवाज बंद करशील तो? ते म्युजिक अगदी इरिटेट करतं मला!" तो
"मलाही!" असं म्हणत तिने आवाज बंद केला.
"तू असेल असं उत्तर का दिलंस?" तो
"कारण हे देवानं नाही तुझ्या लाडक्या देवीनं घडवून आणलं!" ती
"म्हणजे?" तो
"म्हणजे जर मृन्मयीचा स्वभाव तुझ्यासारखा किंवा माझ्यासारखा असता तर हे घडलं असतं?" तिने त्याच्याकडे खोचक कटाक्ष टाकत विचारलं.
"नाही बट स्टिल फायनली एव्हरीथिंग्स गुड! राईट?" तो
"बट इट वूड हॅव बीन बेटर! डोन्ट यू थिंक?" तिची नजर भेदक होती. ऐश्वर्या म्हणजे कमालीची कॉन्फिडन्ट मुलगी होती
"ऐशू तू खुश नाहीस कपिलबरोबर?" त्याने थेट मुद्द्याला हात घातला.
"चल रे! असं कसं वाटलं तुला?" ती
"तुझ्या बोलण्याचा एकंदरीत रोख तसाच वाटतोय!" तो
"नाही रे. मी बऱ्याचदा विचार करते. आपण दोघे जर तेव्हा जवळ आलो असतो तर आज काय काय आणि किती वेगळं असतं!" ती 
"अरेच्या! हा विचार माझ्या डोक्यात आला नाही कधी! खरंच! इंटरेस्टिंग!" तो
"तिच्यासाठी तू तुझा स्वभाव बदललास. तुझ्या मनाला मुरड घालायला सुरवात केलीस तू. अर्थात चांगलंच आहे ते. पण तुला वाटतं माझ्यासाठी तुला हे करावं लागलं असतं?" ती
"ते मात्र १०० टक्के बरोबर आहे हं तुझं!" तो
"मृन्मयीबद्दल माझ्या मनात बिलकुल काही नाही. पण आय डिझरव्हड यू!" ती
"नक्कीच! यात वाद नाही!" तो
"कपिल सुद्धा मला डिझरव्ह करतो पण मी काय डिझरव्ह करते हे आता मॅटर करत नाही! सेम विथ यू गाईस!" ती
"कशाला एवढा विचार करतेस ऐशू?" तो
"कसं असतं, खूप झालं की माणसाला सुखही बोचू लागतं! मग तो त्यात दुःख शोधू लागतो!" ती
"च्यायला! जरा जास्तच झाली हं तुला. तू असलं कधी बोलशील असं वाटलं नव्हतं मला!" तो
"का रे असं बोलतोस. मला फीलिंग्स नाहीयेत का रे?" ती
"तसं नाही गं!असं फिलॉसॉफिकल वगैरे! त्याबद्दल बोलतोय मी.
"निळ्या, मृन्मयी जे तुला बाबू म्हणून हाक मारते ना ते नावही मीच ठेवलं होतं! मी माझ्या नोट्सवर कुणाला कळू नये म्हणून बाबू बाबू लिहायचे आणि ते वाचून एक दिवस मृन्मयी मला म्हणाली की ती तुला बाबूच म्हणणार!" तिने तिच्या पाणावलेल्या डोळ्याची कड अलगद पुसली.
तो झटकन उठला आणि तिला धरून गादीवर बसवलं. तो ही तिच्या शेजारी बसला.
"हेsssss ऐशू! तू रडतेयस? वेडी आहेस का तू?" तो
"निळ्या एवरी सिंगल टाईम शी कॉल्स यू बाबू ना इट लिटरली टिअर्स माय हार्ट अपार्ट! काळीज जळतं रे माझं!" तिला हुंदका अनावर झाला.
"ए ऐशू! रडणं बंद कर.तुला शोभत नाही ते!" तो
"आणि तुलाही काही वाटत नाही ना माझ्याबद्दल आता. त्याच्यामुळे जास्त त्रास होतो मला!" ती
"काहीही काय बोलतेस ऐशू? मला काहीच वाटणार नाही तुला त्रास झाल्यावर?" तो
"हो पण हे वेगळं आहे निळू! तू फील करत नाहीस माझ्यासाठी आता! माझ्याजागी आत्ता मृन्मयी असती तर तुझं काळीज पिळवटून निघालं असतं. हो ना!" ती
"ते आताही निघतंय ऐशू!" तो समोरच्या भिंतीकडे पाहत बोलत होता. तिने तिचा मोबाईल दोघांच्यामध्ये ठेवला होता आणि उजवा हात गादीवर टेकून ती बसली होती.
"मला सांगायचं नव्हतं हे तुला निळ्या पण आता नाही राहवत. दोन वर्षं मी कसं सवरलंय स्वतःला ते कळणार नाही तुला! मी आणि कपिलने कालच ब्रेकअप केलंय! मला त्याला फसवायचं नव्हतं रे. माझ्या मनात त्याच्यव्यतिरिक्त आणखी कुणीतरीही कायमचा राहणार हे मला त्याला फसवण्यासारखंच वाटलं!" ती.
"काय बोलतेयस तू हे ऐशू? तुम्ही दोघेही मूर्ख आहात. हे काय केलंत तुम्ही? आणि दोघांपैकी एकालाही मला सांगावंसं नाही वाटलं?" तो
"फक्त सुमित्राला माहिती आहे. आम्ही विचार केला आमच्या या निर्णयामुळे आपली सगळ्यांची मैत्री नको तुटायला! तुला कळतंय का काय होईल सगळ्यांना कळल्यावर? आणि म्हणूनच आम्ही ठरवलं आता दोन महिने नाटक करत रहायचं. आणि नंतर फॅमिली ऍक्सेप्ट करत नाहीये म्हणून वेगळं झाल्याचं जाहीर करायचं!" ती हुंदके देत देत बोलत होती
"मला किती अपराधी वाटेल आता. माझा भाऊ आहे कपिल! माझ्यामुळे त्याचं आयुष्य उद्धवस्त झालं हे ओझं घेऊन जगावं लागेल मला आता!" तो
"बघ तुला त्याची काळजी वाटते, त्याच्याबद्दल वाईट वाटतं पण याचा मला किती त्रास होत असेल याची कल्पना आहे का तुला." तिचे अश्रू थांबायचे नाव घेत नव्हते.
"माझं डोकंच चालत नाहीये!" त्याने त्याचं डोकं गच्च धरलं
"आणि म्हणूनच तुला मृन्मयीसारखीच जोडीदार हवी!" ती
"म्हणजे?" तो
"निळू तुला आजपर्यंत असं वाटत होतं ना की मृन्मयीने तुला प्रपोज करायच्या आधीपासून कपल्या आणि मी एकत्र आहोत? तसं नाहीये निळ्या! तू तिच्याबरोबर गेलेला कळल्यानंतर मी ढासळले आणि तेव्हा कपिलने मला सावरलं आणि त्याच्या उपकाराची जाण आणि त्याचं प्रेम बघून मी त्याला स्वीकारलं. वाटलं त्याचं प्रेम मला तुला विसरायला भाग पाडेल. पण नाही झालं रे तसं! त्यालाही पहिल्यापासून सगळं महिती होतं त्यामुळे त्याला तसा जास्त त्रास झाला नाही वेगळं व्हायला!" ती.
"हे काय बोलतेयस तू ऐशू?" "मृन्मयी!" त्याने रागाने मुठी आवळल्या
"नाही निळू! तिचा काय दोष यात? तीही माझ्याएवढंच प्रेम करते ना तुझ्यावर. फक्त आपण दुसऱ्यासाठी आपलं प्रेम जाऊ दिलं आणि तिने ते मिळवण्याची हिम्मत दाखवली! आणि म्हणून तिला ते मिळालंही! तिच्यावर कशाला चिडतोस? हे माझं अपयश आहे आणि तुझंही! खूप चांगली आहे मुन्नी आणि हुशारही!" ऐश्वर्या आपल्या मनातलं सगळं भडाभडा ओकत होती.
"देव हे असले खेळ माझ्याशीच का खेळतो नेहमी मला कळत नाही!" तो
"बट येस! मी खरंच मनापासून खुश आहे तुझ्यासाठी आणि आपल्या मुन्नूसाठी!" तिने आणलेलं उसनं अवसान ढासळलं आणि वाक्य पूर्ण होईपर्यंत पुन्हा तिचा हुंदका दाटून आला.
"आणि मी खूप दुःखी आहे तुझ्यासाठी आणि माझ्या स्वतःसाठीही!" त्याने तिचा हात आपल्या दोन्ही हातांत घट्ट धरला. त्याच्या स्पर्शातूनच तिला जाणवलं की त्याला किती वाईट वाटत होतं. तिला ते सहन झालं नाही आणि तिने तिचा दुसरा हात त्याच्या हातांवर ठेवत छातीशी कवटाळलं आणि डोळे गच्च मिटून मान खाली घालत तिने आपले अश्रूंनी भिजलेले ओठ त्याच्या हातांवर टेकवले आणि हुंदके देऊ लागली. तोही मनातून आता पुरता ढासळला होता. तिच्या हातावरची आपली पकड घट्ट करत तो त्याच्या मनात उठलेलं वादळ तिच्यापर्यंत पोचवत होता. तिने मन वर करून अश्रूंनी काठोकाठ भरलेल्या डोळ्यांनी त्याच्याकडे पहिले. त्याचेही गच्च भरलेले डोळे पाहून तिचा बांध फुटला आणि तिने पुन्हा अश्रूंना वाट मोकळी करून दिली. त्याने आपले हात सोडवत तिचा चेहरा आपल्या ओंजळीत धरला आणि अंगठ्याने तिच्या धारा पुसून टाकल्या.
"बास ऐशू! प्लीज! माझ्यासाठी!" त्याचाही स्वर कातर झाला होता. तिने हुंदका आवरला आणि पटकन दोन्हीही डोळे पुसले. खोटं खोटं हसत ती बोलली, "तुमच्यासाठी काय पण!" त्याच्या चेहऱ्यावर रडू आणि हसू एकाचवेळी झळकलं! त्यानेही डोळे पुसले. तो उठून आत गेला. मृन्मयी गाढ झोपली होती. तिच्या कपाळावर त्याने एकदा हात फिरवला आणि वाकून कपाळावर हलकेच एक चुंबन घेतलं. 
"सॉरी मुन्नू!" तो एवढंच बोलला आणि उठुन बाहेर आला.
ऐश्वर्या तिथेच बसली होती.
"सॉरी निलेश! मला माफ कर मला तुमच्या दोघांमध्ये कटुता आणायची नाहीये! हे सगळं ऐकून तू कोणतंही वेडंवाकडं पाऊल उचलणार नाहीयेस!" ऐश्वर्या त्याच्याकडे न पाहताच बोलत होती. तो पुन्हा जाऊन तिच्या शेजारी बसला. 
"ऐशू! या सगळ्यावर आपल्या चौघांना बसून बोलावं लागणार आहे!" तो
"वेड लागलंय का तुला! तू उगाच मृन्मयीच्या मनात अपराधीपणाची भावना भरतोयस." ती
"जर तिने अपराध केला असेल तर तिला सहन करावं लागेल. आपल्या तिघांच्या चुका नसताना आपण तिच्या अपराधाची शिक्षा भोगणारच आहोत ना?" तो
"यालाच तर प्रेम आणि मैत्री म्हणतात!" ती
"हे सगळं कथा कादंबऱ्यांमध्ये असतो. त्या पात्रांसारखं जीवन आपण प्रत्यक्षात नाही जगू शकत. कारण त्यांचं अस्तित्व, त्यांचं जीवन त्यांच्या लेखकाच्या मनावर असतं. आपण म्हणजे कुणा लेखकाच्या कल्पना नाही आहोत. आपण माणसं आहोत! जिवंत!" तो.
तिने त्याचा हात दोन्ही हातात धरला आणि त्याच्या डोळ्यांत पाहत ती बोलली, "काहीही झालं तरी मृन्मयीला तू अर्ध्यात सोडून जाणार नाहीयेस! कळलं?" ती
"आणि तुला?" तो ही तिच्या नजरेला नजर भिडवत बोलला.
"माझा हात तू मुळात धरलाच कधी होतास? सोडून जाण्याचा प्रश्नच नाही." ती
"मग आता धरतोय. ऐशू! माझ्या जीवनात आता फक्त आणि फक्त तुला जागा असेल. मला कुणाचीही पर्वा नाही."  तो
"काय बोलतोयस तू?" ती
"तू माझ्यासाठी नेहमीच एका मैत्रिणीपेक्षा काहीतरी जास्त होतीस! आज त्या काहीतरीला नाव द्यायचं मी ठरवलं आहे." तो
"काय?" ती
"माहिती नाही." तो
तो काहीही न बोलता तिच्याकडे पाहत होता अन ती त्याच्याकडे. दोघांचे चेहरे एकमेकांसमोर होते. त्याने एका हाताने तिची हनुवटी धरून तिचा चेहरा तिरका केला आणि आपले ओठ तिच्या ओठांवर अलगद टेकविले. तिच्या सुन्न शरीरात चैतन्याचा झरा पाझरू लागला आणि ती त्यात विरघळू लागली. ज्या प्रेमासाठी ती दोन वर्षे तळमळत राहिली त्यात आता ती ओलीचिंब भिजत होती. तो सगळंकाही विसरून तिच्या ओठांना त्याच्या ओठांनी हळुवारपणे कुरवाळत होता. ती स्तब्ध होती. तिला काहीच सुचत नव्हतं. तिचं एक मन त्याच्यापासून दूर हो म्हणून सांगत होतं. तिने तिचे दोन्ही हात त्याला दूर ढकलण्यासाठी सरसावले होते पण दुसरं मन त्या आनंदाला मुकण्यास तयार नव्हतं. तिचे हात हवेतच थांबले होते. तो पुढे सरकून सरकून तिच्यावर अखंड प्रेम बरसवत होता.
अखेर तिने सगळे विचार मनातून झटकून टाकले आणि तिचे हात त्याच्या मानेभोवती गुंफले. त्याने तिच्यात भरलेली उत्कटता ती त्याला परत करू लागली. आपल्या टपोऱ्या ओठांनी ती त्याच्यावर हल्ला चढवू लागली. तिची मान हातात घट्ट धरून तो तिला जवळ ओढत वरवर आणखीच उत्कटपणे तिच्यावर बरसू लागला. 
तिचा चेहरा ओंजळीत पकडून त्याने तिला थोडंसं दूर केलं! तिच्या डोळ्यांत पाहत तो बोलला,"किती सहन केलंस तू माझ्यासाठी?" त्याच्या डोळ्यात वासनेचा लवलेश नव्हता. होतं फक्त अखंड प्रेम! तिने नजर झुकवली. त्याने तिच्या खांद्यांना धरून तिला मिठीत घेतले. दोघांनी एकमेकांना आपल्या हातांनी घट्ट आवळलं. तिने डोळे मिटले होते आणि तिला आणखीच भरून आलं. तिने पुन्हा आपल्या अश्रूंना वाट मोकळी करून दिली. 
"मला खूप भीती वाटतेय बाबू!" ती
"कशाची?" तो
"तू हरवणार नाहीस ना पुन्हा?" ती
"नाही गं! आता नाही जाणार कुठेच!" तो
तिने त्याला आणखीच घट्ट आवळलं. कितीतरी वेळ ते एकमेकांच्या मिठीत मुसमुसत राहिले. नंतर तिने स्वतःला त्याच्या मिठीतुन सोडवलं आणि अगदी कोपऱ्यात शरीराचं मुटकुळं करून भिंतीकडे तोंड करून पडली. तो तिला मागून जाऊन बिलगून झोपला. त्याचं तोंड तिच्या मानेशी होतं. तिच्या पोटावर हात टाकून त्याने तिला जवळ ओढलं.
आणि तिच्या मानेवर एक नाजूक चुंबन घेतलं. तिने अंग चोरून घेतलं. तिने कूस बदलली आणि त्याच्याकडे चेहरा केला. तिचं नाजूक बोट त्याच्या चेहऱ्यावर फिरवत ती त्याच्याशी खेळू लागली. तोही तिच्या केसांच्या बटांशी खेळत होता.
"तुला तेव्हाच बोलता नाही आलं का?"तो
"तू तेव्हाच एवढी हिम्मत दाखवली असती तर!" ती
त्याने पुन्हा तिला मिठीत ओढले.
"बाब्या!" तिने लटका विरोध दर्शविला.
"आता काहीही बोलायचं नाही!" त्याने तिच्या नाजूक ओठांवर आपलं बोट टेकवलं. आणि तिचे मानेवर रुळणारे रेशमी केस मागे सारत आपला चेहरा तिच्या मानेत घुसवला. तिच्या मानेवर आणि खांद्यावर नाजूक चुंबने घेत तो तिला आणखी जवळ ओढत होता. ती विव्हळू लागली.
तिला उताणे करत तो तिच्या अंगावर पालथा झोपला. तिचे उरोज त्याच्या शरीराच्या दाबाने चेमटले गेले. त्याचे थाठरलेले लिंग तिच्या दोन्ही मांड्यांच्या मध्ये टोचू लागले. तिने त्याच्या टीशर्टमधून हात घातला आणि त्याच्या पाठीवर  हात फिरवू लागली. दोघांचे ओठ एकमेकांना सोडायला तयार नव्हते. त्यानेही तिच्या शर्टमधून आत हात घातला आणि तिचे उरोज ब्रावरूनच कुरवाळू लागला. त्याच्या ओठातून ओठ सोडवत तिने डावीकडे मान वळवली. तिच्या मानेवर तो तुटून पडला. तिने आपल्या दोन्ही हातांनी त्याचे केस गच्च धरले होते. तिला हवे तिथे ती त्याचा चेहरा ओढत होती. बाकी सगळ्याचा आता त्यांना विसर पडला होता. दोघांनाही एकमेकांशिवाय काहीच दिसत नव्हते. त्याने अलगद तिचा शर्ट दोन्ही हातांनी धरून वर ओढला आणि खाली सरकत तिची ब्रा खाली पोटावर जिथे रुतली होती तिथे चाटू लागला. तिने उरलेला शर्ट स्वतः काढून टाकला. ती नेहमी पॅडेड पुशअप ब्रा घालायची. तिचे स्तन गरगरीत आणि उन्नत होते. त्यांना जागेवर बांधून ठेवणं म्हणजे सध्या ब्रांसाठी अशक्य काम होतं. तिच्या सावळ्या त्वचेवर ब्राचा चमकदार फिकट गुलाबी रंग आणखीच उठून दिसत होता. तिचे सपाट पोट आणि त्यावरील अगदी खाली जीन्सच्या कडेवर अर्धी लपलेली बेंबी त्याने चोखून चोखून सुन्न करून टाकली. वर्षानुवर्षांच्या दुष्काळानंतर जणू मुसळधार पाऊस कोसळत होता. तिच्या अक्षरशः सर्वांगावर तो चुंबने घेत होता. स्वतःचा टीशर्ट काढत त्याने तिच्या अंगाला अंग भिडवलं. तिच्या ब्रावरूनही तिच्या स्तनांचा गुबगूबीतपणा त्याला जाणवत होता.  पुन्हा एकमेकांच्या ओठांना ओठ भिडवत ते प्रेमरसात न्हाऊ लागले. ओठांची पकड न सोडवता त्या दोघांनीही आपले उरलेसुरले कपडेही काढून टाकले. तिच्या अंगावर आता फक्त ब्रा होती आणि तो तर पूर्णच विवस्त्र झाला होता. तिला भिंतीशी दाबत त्याने तिच्या उन्नत उरोजांना दोन्ही हातांनी बाजूने दाबत तिची स्तनरेषा आणखी दाट केली आणि तिथे आपले तोंड घुसवले. आपली जीभ तिच्या स्तनाच्या फटीत सरकवून तो वळवळवू लागला. ती मान उंचावून उसासे टाकत त्याला प्रतिसाद देऊ लागली. तिच्या डाव्या खांद्यावरचा ब्राचा बंद ओघळून खाली आला आणि तिचा दावा स्तन अर्धवट उघडा पडला. तिच्या स्तनाग्राच्या भोवतालचे काळे वर्तुळ अर्धवट दिसू लागले. उरलासुरला स्तनही त्याने ओढून बाहेर काढला आणि तोंडात घेतला. ती त्याचे केस धरून त्याचे डोके स्वतःच्या उरोजावर जोरजोरात दाबू लागली. ओठ दातांखाली दाबून धरत विव्हळण्याचे चित्रविचित्र आवाज आतल्या आत जिरवत होती. त्याने तिचा स्तन चोखत चोखत तिच्या ब्राचे हूक काढले आणि तिची ब्रा दूर भिरकावली. तिचे स्तन कपड्यांतून दिसतात त्यापेक्षा खूपच भव्य होते. त्वचेला वजन न झेपल्याने ते खाली ओघळून एखाद्या पपईसारखे लांबट दिसत होते. त्याच्या दोन्ही हातात मिळूनही एकच स्तन बसेल एवढे मोठे होते ते. तो प्रचंड उत्कटतेने तिचे स्तन पिळत तिचा खांदा चोखत होता. ती त्याचे लिंग हातात धरून घसाघस हलवीत होती. तिच्या दोन्ही स्तनांची टोके एकमेकांना जुळवून त्याने एकत्रच ती तोंडात घेतली.
"आउच!!" ती कण्हली.
तिच्या स्तनांचा आस्वाद घेतच त्याने तिच्या गुप्तांगास हात घातला. बारीक कुरळ्या केसांमध्ये हळुवार बोट फिरवता फिरवता त्याने अचानक एक बोट तिच्या योनीत सरकवले.
"स्ससssssउं हूंsssss" ती चित्कारली.
उठून उभे राहत त्याने तिलाही हाताने ओढून उभे केले. तिच्या वळणदार कमरेवर घट्ट पकड घेत आपले शरीर तिच्या शरीरावर दाबले. त्याचे लिंग बटांच्या जंगलात आपला रस्ता शोधत होते. आपल्या नाजूक हातांनी धरून त्याने त्याला रस्ता दाखवला. लिंगाचा योनीस स्पर्श होताच तिच्या अंगावर सरसरून काटा फुलला. तिचा उजवा पाय हाताने धरून त्याने वर उचलला. तिच्या गुडघ्याखाली आपला हात अडकवत त्याने तिचा गुडघा उंचावून तिच्या स्टनजवळ दाबून धरला. ती एका पायावर उभी होती. हातांच्या दोन बोटांनी धरून तिने हळुवारपणे त्याचे लिंग तिच्या योनीच्या आत ढकलण्यास सुरवात केली. दोन्ही ओठ दाबून धरत ते आत जाताना होणारी वेदना तिने सहन केली. ते पूर्ण आत शिरल्यावर तिने आपले दोन्ही हात त्याच्या खांद्यावर टाकत दोन्ही हातांची बोटे एकमेकांत गुंफली.
त्याने दोन्ही हातांनी तिची कंबर गच्च धरून आपली कंबर हलविण्यास सुरवात केली. अगदी सावकाशपणे तो आपले लिंग आत बाहेर करत होता. तिच्या नव्याकोऱ्या अरुंद योनीत त्याचे लिंग चेमटले गेले होते. दोघांची गुप्तांगे एकमेकांवर रगडली जात होती.
"आईsssss बाबूssss!" ती मन उंचावून मध्येच किंकाळी फोडी व पुन्हा आपले ओठ दाबून धरत आवाज जिरवण्याचा प्रयत्न करु लागली. तो जोरजोरात दणके देत होता. तिच्या अन त्याच्याही मांड्यांवर रक्त आणि पाण्याचे ओघळ वाहत होते. आनंददाई वेदनेच्या सागरात दोघेही मनसोक्त डुंबत होते. त्याच्या ओठांनी तिच्या शरीरावर एकच हल्ला केला होता. जिथे म्हणून तोंड जाईल तिथली त्वचा तो लालभडक करून टाकीत होता. हातांनी तिचे दोन्ही स्तन त्याने पिळवटून अक्षरशः उद्धवस्त करून टाकले होते. तिची स्तनाग्रे फटफटत होती. 
सुख आणि उत्कटतेच्या संमिश्र भावना तिच्या चेहऱ्यावरून ओसंडून वाहत होत्या. वेदनांची जाण आता दोघांनाही राहिली नव्हती. एकमेकांच्या प्रेमवर्षावात आकंठ बुडालेली ती दोन शरीरे काही वेळाने तृप्त होऊन खाली कोसळली. थोडा वेळ तसेच पडून राहिल्यानंतर तिने आपली ब्रा उचलून तिच्या बंदातून आपले हात आत ओवले.
"किती वेडा आहेस तू बाबू?" ती हात मागे घेत तिच्या ब्राचे हूक लाऊ लागली. तितक्यात त्याने तिचे केस आपल्या मुठीत गच्च पकडले आणि तिला तिच्या गुडघ्यांवर आणि हातांवर टेकून ओणवे बसवले. तिचे मोठाले उरोज लोंबत झुलू लागले. आणि तिचे नितंब उभारून बाहेर आले. गरगरीत घट्ट नितंबांना फाकवत त्याने आपलं ताठरलेले लिंग मधल्या फटीत घासायला सुरवात केली.
"नको बाबू! सगळी शक्ती संपलीय माझी!" ती विनवणी करू लागली.
"असं का?" असं म्हणत त्याने आपलं लिंग हळूच तिच्या गुदद्वारातून आत ढकललं!
"आईsssss गंssss! मेलेssss!" ती जोरात किंचाळली.
"नको पिलू, प्लीज एक! नको ना पाया पडते तुझ्या!" ती केविलवाण्या स्वरात विव्हळत होती.
"काही गरज नाही पाय पडायची! फक्त शांत रहा!" ती.
तो जोरजोरात तिच्या पार्श्वभागाचा समाचार घेत होता. जोरदार चापट्या मारून तिचे दोन्ही नितंब काळे निळे करून टाकली होती. दात ओठ खात ती वेदना सहन करत होती. कण्हत कुंथत त्याचे आघात सहन करत होती. तो मात्र तिचा विचार न करता तिच्या कमरेची वळणे घट्ट पकडून आपलं काम करत होता. तिच्या यौवनाचा आज अगदी चोळामोळा झाला होता. मान उंचावून तिने डोळे गच्च मिटले होते. तिच्या मागे पुढे झुलणाऱ्या उरोजांना हाताने आधार देत तो तिची स्तनाग्रे चिमटीत धरून पिळत होता. आपला लाव्हा तिच्यात भरून तो पुन्हा एकदा खाली पडला. 
तिने भराभर कपडे उचलले आणि लंगडत लंगडत बाथरूममद्ये गेली. तोही टॉयलेटमध्ये जाऊन फ्रेश होऊन आला व जागेवर येऊन पडला. काही वेळाने तीही आली. तिने अजूनही शर्ट घातला नव्हता. ती त्याला मागून बिलगून झोपली. तिच्या पाठीवर तिच्या ब्राचे स्ट्रॅप त्वचेवर दाब टाकून तिचे सौन्दर्य खुलवीत होते. यौवनाचे ऐश्वर्य लुटून तो बिनधास्त झोपी गेला होता. उद्या सकाळी मोठा भूकंप होणार याची कल्पना तिला आली होती परन्तु आता तिला घाबरायचं कारण नव्हतं. तिचा जिवलग आता तिने मिळविला होता. तिकडे मृन्मयी या सगळ्यांपासून अनभिज्ञ शांत झोपली होती. तिचं ऐश्वर्य तिच्याच मैत्रिणीने तिच्यापासून हिरावून घेतलं होतं!!


Thursday, 14 April 2016

सखी शेजारीण

लहानपणी तो दर उन्हाळ्याच्या सुटीत मामाच्या गावाला जायचा. आठवीत गेल्यापासून वेगवेगळे क्लासेस त्याच्या मागे लागले आणि मामाचा गाव त्याच्यासाठी जणू कायमचा  बंद झाला. कायमचा बंद म्हणजे सातवीनंतर अगदी इंजिनीअरिंगची शेवटची परीक्षा देईपर्यंत त्याला मामाच्या गावी जाणं झालं नाही. आता पुढील शिक्षणासाठी तो अमेरिकेला जाणार होता. मग तीन चार वर्षे तरी तो परत येणार नव्हता. म्हणून आजीला भेटण्याचे निमित्त झाले आणि आज तो मामाच्या गावाला निघाला होता. लहानपणी त्याला किती उत्सुकता असायची मामाच्या गावाबद्दल. तेव्हा मामाची दोन मुलं आणि तो सकाळी ऊन पडेपर्यंत क्रिकेट खेळायचे तिथून तसेच विहिरीवर पोहायला, तिथून आलं की ऊन खाली होईपर्यंत मामाच्या मिठाईच्या दुकानात बसून मधूनमधून कशावरतरी ताव मारत राहायचं संध्याकाळी आजूबाजूच्या मुलांबरोबर बागेत हुंदडायला जायचं! पण आता काय करायचं दिवसभर हा विचार त्याच्या डोक्यात फिरत होता. ह्या विचाराच्या तंद्रीतच असतानाच त्याची बस अनंतपूरच्या बसस्थानकात शिरली. अमोल फलाटावर उभाच होता. बसमधून तो उतरताच अमोल त्याच्याजवळ आला. दोघांनी मिठी मारली व इकडच्या तिकडच्या गप्पा मारत दोघे अमोलच्या गाडीवर बसून दोघे घराकडे निघाले. गावात खूप बदल झाले होते. वर्दळही बरीच वाढली होती. ते मामाच्या घरी पोचले. मामाचं घर अनंतपुरच्या अगदी मुख्य बाजारपेठेत होतं. खाली भलंमोठं मिठाईचं दुकान आणि त्याच्यावर दोनमजली घर. दुकानासमोर गाडी लाऊन ते दुकानात शिरले. मामी दुकानात बसल्या होत्या. त्यांना नमस्कार करून ते दोघे वर गेले. मामा दुपारचं जेवण करून झोपला होता आजी कुणाबरोबर तरी गप्पा मारत बसली होती. अमोल त्याला घेऊन वरच्या खोलीत गेला.
"दुकानाचा पसारा बराच वाढलाय रे अमोल!" तो
"अरे दादा, आपलं काही डोकं चाललं नाही अभ्यासात कसाबसा दहावी बारावी झालो. तेव्हाच ठरवलं दुकानातंच लक्ष घालायचं अभ्यास वगैरे आपलं काम नाही. मग वाढवलं हळूहळू. ऍडमिशन घेतलं बीकॉम ला आता फक्त परीक्षेला जातो. फर्स्ट इयरलाच लुडकलो एकदा पण यंदा सुटेल आता." अमोल
"असुदे काही फरक नाही पडत अटलिस्ट धंदा तरी नीट करतोयस ना मग बास आहे."तो
"ऐक ना राजूदादा, मी जातो आता दुकानात तू फ्रेश हो, हवा असेल तर आराम कर थोडा, नाहीतर ये खाली. बाबा चार वाजता येतात खाली मग माझी सुट्टी होते मग जाऊयात आपण बाहेर." तो बोलता बोलता निघून गेलासुद्धा!
तो फ्रेश होऊन आला. बाहेर बाल्कनीत येऊन निरीक्षण करू लागला. आजूबाजूची दुकानंही खूप मोठी झाली होती. तो जेव्हा लहानपणी यायचा तेव्हा त्याचे इथे खूप मित्र झाले होते पण केतनदादा सोडून त्याला कुणीही आठवत नव्हतं. केतनदादा म्हणजे मामाच्या दुकानाच्या अगदी समोर असलेल्या भुसेकाकांचा मुलगा. तो त्याच्यापेक्षा एक वर्षाने मोठा होता. तो त्याला शोधू लागला पण तिसऱ्या मजल्यावरून त्या दुकानातलं काहीही दिसेना. तो खाली दुकानात जाऊ लागला तोच आजीने त्याला बोलावलं. तो गेला
"कोण हो हा मावशी?" आजीसोबत बसलेल्या बाईने आजीला विचारलं.
"आमच्या सुमीचा थोरला. राजवर्धन! अहो राजू आठवत नाही का तुम्हाला? लहानपणी यायचा ना!" आजी
"अगं बाई! केवढा मोठा झालाय! ओळखलं का रे मला?" त्या काकू बोलल्या. त्याला आठवेना
"अरे केतनची आई... भुसे काकू आहेत या. आहेत का लक्षात?" आजी
"ओ. काकू केतनदादा कुठे असतो आता?" तो
"कुठे जाणार तो. दोन वर्षांपूर्वी काका गेले. तेव्हापासून दुकान संभाळतोय. तो आणि अमोल दुकान सांभाळत सांभाळत कॉलेज करतात. भावसारखे राहतात अगदी. तुमच्या घराचा तर आधार आहे आम्हाला. तरी बरं यांनी स्वातीचं लग्न लवकर करून दिलं होत. नाहीतर आमचं काय झालं असतं देव जाणे!" काकू डोळे पुसत म्हणाल्या.
"रडू नका हो. देव पाहत असतो सगळं! त्याला काळजी असतेच!" आजी
"बरं तू काय करतोस बाळा?" काकू
"मॅकेनिकल इंजिनिअर झालो मागच्या वर्षी आता पुढच्या महिन्यात अमेरिकेला चाललोय पुढचं शिकायला! म्हटलं आजीला भेटून जावं" तो
"वावावा! छान हं बाळा! असाच मोठा हो" काकूंनी त्याच्या चेहऱ्यावरून हात फिरून बोटं मोडली.
"बरं काकू, आजी मी जाऊ खाली? केतनदादाला भेटतो जरा." असं म्हणून तो उठला. इतक्यात एक तीन चार वर्षाचा मुलगा आजी आजी हाक मारत वर आला!
"अगं बाई! आली वाटतं स्वाती! समर्थचा आवाज हा!" काकू
तो मुलगा तिथे येऊन उभा राहिला.
"आजी चल ना घरी आम्ही आलोय!" तो काकूंना म्हणाला.
"चल चल जाऊया हं बाळा! बर मावशी मी येते हं! आणि राजू तुही चल माझ्याबरोबर स्वातीताईही आलीय आता." असं म्हणत काकू उठल्या.
तो, काकू आणि त्यांचा नातू पायऱ्या उतरून खाली आले.
त्यांच्या दुकानासमोर एक कार थांबली होती. बहुधा काकूंचे जावई असावेत ते गाडीतून बॅगा काढत होते व एक तीस पस्तीस वर्षे वयाची बाई दोन बॅग हातात घेऊन पायऱ्या चढताना त्याला  पाठमोरी दिसली. बहुतेक केतनदादाची मोठी बहीण स्वाती होती ती.
"काकू मी थोड्या वेळाने येतो!" तो काकूंना म्हणाला.
"बरं! पण नक्की ये हं!" काकू निघून गेल्या.
अमोल दुकानात व्यस्त होता. तो अमोलला मदत करू लागला. भुसे काकांचं घरही अगदी त्याच्या मामासारखंच होतं . खाली दुकान आणि वर दुमजली घर! गड्याला खाली थांबवून ते सगळे वर गेले.

थोड्या वेळाने पुन्हा सगळे खाली आले. जावई स्वातीताईला आणि समर्थला उन्हाळ्याच्या सुट्यांसाठी म्हणून सोडायला आले होते. पण त्यांच्या नोकरीमुळे त्यांना लगेच परत जायचं असेल असं अमोल म्हणाला. ते गाडीत बसून निघून गेले. केतनदादा पुन्हा दुकानात येऊन बसला.
तो उठून तिकडे गेला.
"काय केतनदादा! आहे का ओळख?" तो
"माफ करा पण ओळखलं नाही मी!" केतन
"अरे राजू मी! अमोलचा आतेभाऊ?" राजू
"अरे बापरे! राजू तू? केवढा झालायस? बऱ्याच वर्षांनी नाही? ये ये बैस!" केतनने राजासाठी एक खुर्ची टाकली.
"कसं चाललंय मग?" राजू
"मस्त! लग्न झालं. बायको माहेरी गेलीय बाळांतपणाला. आठवडाभरात डेट आहे!" केतन
"अरे वा! अभिनंदन" राजू
"तू काय म्हणतोस? इतक्या वर्षांनी अनंतपूरचं भाग्य उजळलं!" केतन
"अरे मी आता एम एस साठी अमेरिकेला चाललोय पुढच्या महिन्यात. म्हटलं भेटून जावं एकदा सगळ्यांना!" राजू
"अमेरिका? वावावा! भारीच की! किती दिवस तिकडं आता?" केतन
" सध्यातरी दोन वर्षांसाठी चाललोय. पण वाढेल मुक्काम!" राजू
"आणि इथे किती दिवस मुक्काम आता? आणि आपली पार्टी झाली पाहिजे मग" केतन
"मी आहे दोन दिवस. नक्की करूयात पार्टी!" राजू
"बाबा गेले रे दोन वर्षांपूर्वी." केतन
"हो काकू भेटल्या. सांगितलं मला त्यांनी. आता हलता येत नसेल नं त्यामुळे?" राजू
"असं काही नाही. माझा चुलतभाऊ येतो दुकानावर बसायला मला काही काम असलं की. नाहीतर हा गडी असतोच" केतन
"अच्छा! आपण उद्या दुपारी जाऊयात मग पोहायला तेव्हा जायचो तसे!" राजू
"अरे नाही उद्या दुपारी आईला रेग्युलर चेकअपसाठी नवापूरला न्यायचंय. उद्या पेठ बंद असते ना म्हणून उद्याची वेळ घेतली डॉक्टरांची. संध्याकाळी बसू ना आपण त्यापेक्षा! घेतोस ना तू?" केतन
"हे काय विचारणं झालं का? किती घेतोस असं विचारायला हवं होतं तू!" ते दोघेही मोठ्यांदा हसले.
"ठरलं तर मग तू मी आणि अमोल जाऊयात उद्या सांध्याकाळी" केतन
"केतूssss आई बोलावतेय वर! दुकानाच्या मागच्या दारात स्वातीताई उभी होती.
"आणि त्या राजुलाही घेऊन ये म्हणतेय!" ती बाहेर येत केतनला म्हणाली.
"तुझं झालं की त्याला बोलाव आणि या वर" तिने राजुला ओळखलेच नाही.
"चल राजू! अगं तायडे हाच राजू. राजू अमेरिकाकर!" तो हसला. ते तिघे वर गेले.
राजू सोफ्यावर बसला. समर्थ टीव्ही पाहत होता. स्वाती त्याच्या समोरच बेडवर बसून बॅगांतून समान बाहेर काढत होती. केतन फ्रेश व्हायला आत गेला. आणि काकू पदराला हात पुसत बाहेर आल्या.
"राजू बाळा मी ठरवलेलं उद्या तुला जेवायला बोलवायचं पण उद्या मला डॉक्टरकडे जायचं आहे मग तू आजच ये जेवायला मटण करते!" काकू
"मामींना सांगा पण तुम्ही नाहीतर मला दोनदा जेवावं लागेल." राजू
"सांगितलं आहे मी रमीला! आणि बरंका स्वाती हा राजू म्हणजे केतकर आजींचा नातू बरंका लहानपणी यायचा नं सुट्टीला. हात मोडला होता बघ याचा गच्चीवर एकदा!" काकूंनी ओळख करून दिली.
"अय्या तो राजू आहे हा? काय रे राजू बोललाही नाहीस अजिबात. तेव्हा तर पिच्छा सोडत नव्हता तुम्ही तिघे आमचा. आई खूप त्रास दिला यांनी आम्हा मुलींना तेव्हा!" स्वाती
"मला ओळखताच आलं नाही. त्यामुळं नाही बोललो!" राजू
"राजू, आमची तायडी तुमच्या पुण्यातच शिफ्ट झालीय हं आता!" केतन बाहेर आला.
"काय बोलतो? कुठे?" राजू
"हे हिंजवडीत आहेत कामाला आम्ही सांगवीला राहतो. फ्लॅट घेतला आहे. आता पुण्यातच सेटल होणार आहे!" स्वाती
"अरे आमचं घरही नव्या सांगवीतच आहे. आईला सांगेन ती येईल भेटायला. काही हेल्प हवी असेल तरी सांगत जा बिनधास्त! आईला नाहीतरी पहिल्यापासून तुझं फार कौतुक! तिला खूप आनंद होईल हे कळल्यावर!" राजू
"हो नक्की! इतकी गडबडून गेले होते मी पुण्यात. मला तुझ्या आईचा नंबर सेंड कर ना व्हाट्सअँपवर!" स्वाती
त्याने तिचा नंबर घेतला आणि तिला आईचा नंबर पाठवला.
थोडा वेळ इकडच्या तिकडच्या गप्पा मारून राजू पुन्हा अमोजवळ आला.
"अमोल आज जेवायला बोलावलं आहे आपल्याला भुसे काकूंनी.मटण!" तो अमोलला म्हणाला.
"आपल्याला नाही तुला. मी नॉन व्हेज नाही खात" अमोल
"कधीपासून?" राजू
"दोनेक वर्षं झाली!" अमोल
चार वाजेपर्यंत दुकानात बसून चारनंतर ते दोघे फिरायला गेले. दोन तीन तास हिंडून ते दोघे परत आले. तो गाडीवरून उतरतो न उतरतो तोच केतन ने त्याला हाक मारली, "राजू, चल जेवण तयार झालंय केव्हाच!"
"मी जाऊन येतो!" राजू अमोलला म्हणाला आणि भुसेकाकूंकडे निघून गेला.

केतनने दुकान बंद केले आणि दोघेही वर गेले. 
"या चला बसून घ्या पटापट म्हणजे पुन्हा आम्हा दोघींना जेवता येईल!" स्वाती
"सगळेच बसूयात ना!" राजू
"नाही तुमचं हाऊ द्या. व्यवस्थित वाढत येतं. जेवता जेवता वाढायला जमत नाही." स्वाती
ते दोघेही हात धुवून जेवायला बसले. स्वातीने दोन ताटं आणली. दोघे जेऊ लागले. स्वाती किचनच्या दाराला टेकून उभी राहिली. राजुने एकदा तिला केसांपासून पायापर्यंत न्याहाळले. तिने फ्लोरल डिझाईनचा नाईट ड्रेस घातला होता. ढगळा टॉप आणि  तसाच ढगळा पायजमा. केस गुंडाळून वर क्लचरने बांधले होते. नाकात बारीक खडा चमकत होता. ती अगदी सडपातळ होती. तिची छाती मात्र भरलेली होती त्यामुळे तो ढगळा टॉप आणि तिचे पोट यात बरंच अंतर पडलं होतं. जर तिच्या पायाशी बसलं तर खालून तिचे उरोज स्पष्ट दिसतील एवढं! तो मान वळवून जेवू लागला.
"तुम्ही कधी याल उद्या नवापुरहून?" राजुने केतनला विचारलं. 
"येऊ एक चार पाच वाजेपर्यंत."केतन
"एवढा उशीर? लवकर निघ ना त्यापेक्षा!" राजू
"लवकरच निघणार आहे सकाळी पण आमची मोठी गाडी विकली मध्ये नवीन घ्यायचीय आता. दुचाकीवर ऊन फार लागतं म्हणून थोडं उशीरा माघारी फिरणार." केतन
"अच्छा, म्हणजे दोघेच जाणार आहात!" राजुची नजर पुन्हा स्वतीकडे गेली.
"समर्थपण मागे लागलाय. बघू उद्या काय ठरतय ते." तो
"मला खूप बोअर होईल उद्या दिवसभर!अमोल आणि मामाही खरेदीला चाललेत नवापुरला" राजू
"अरे हो पेठ बंद असते ना उद्या! त्यांचा खरेदीचा दिवस!" केतन
"इथे इतकं बोअर होतंय तिकडे गेल्यावर मी काय करणार आहे देव जाणे." राजू
"अरे तिकडे फिरशील मस्त. सगळं पाहून घे. बोअर कशाला होईल?"केतन
"एकटं म्हटलं की नको वाटतं. आता नवीन मित्र व्हायला वेळ लागेल ना!" राजू
गप्पा मारत मारत त्यांचं जेवण झालं. जेवण झाल्यावरही ते दोघे बराच वेळ गप्पा मारत बसले. नंतर राजू झोपायला घरी गेला. अमोल थकून आधीच झोपी गेला होता. साडेनऊ वाजत आले होते. राजु चॅट करत बसला.

अर्ध्या तासाने स्वातीचा मेसेज आला. 'गुड नाईट, स्वीट ड्रीम्स!😊'
'तू झोपली नाहीस अजून?' त्याने रिप्लाय केला
स्वाती: आत्ता आवरलं सगळं. आत्ता पाठ टेकलीय.
राजू: एवढा उशीर?
स्वाती: तसं रोज साडेदहा अकरा वाजतात उरकायला.  आज लवकरच झालं म्हणावं लागेल
राजू: अच्छा!
स्वाती: तू अजून जागाच?
राजू: मीही उशीराच झोपतो रोज. चॅट करत बसतो. पण आज ऑनलाइन नाहीये कुणी. आता ठेवणारच होतो तेवढ्यात तुझा मेसेज आला.
स्वाती: मी ही आत्ताच घेतलाय हा फोन. आणि माझ्या खूप कमी मैत्रिणी आहेत व्हाट्सअँपवर.
राजू: मला तर उद्याचं टेन्शन आलंय काय करायचं दिवसभर
स्वाती: चॅट करायचं!😊
राजू: दिवसा सगळे कामात असतात. कुणीही नसतं ऑनलाइन
स्वाती: आपण दोघे असू ना ऑनलाइन!😀
राजू: समोर समोरच्या घरात बसून काय चॅट करायचं?
स्वाती: तेवढाच टाईमपास!
राजू: ते आहेच! मला आत्ता झोपायचं कसं हा प्रश्न पडलाय
स्वाती: का?
राजू:मला एवढ्या लवकर झोपायची सवय नाही.
स्वाती: गर्लफ्रेंडसोबत गप्पा मारायची सवय असले ना!😊
राजू: नाही गं! अभ्यासू मुलांना गर्लफ्रेंड नसतात
स्वाती: खोटं!
राजू: खरंच मला नाहीये गर्लफ्रेंड!
स्वाती: अरेरे बिच्चारा😁
राजू: त्यात काय बिच्चारा! गर्लफ्रेंड असायलाच पाहिजे असा काही नियम आहे का?
स्वाती: तसं काही नाही पण ती वेगळीच मज्जा असते ना
राजू: तू कॉलेजात होतीस तेव्हा तुला होता का बॉयफ्रेंड? 
स्वाती: इथे अनंतपुरात एक तरी धड मुलगा आहे का?
राजू: मग तुला कशी माहिती मजा?
स्वाती: बाळा माझं लग्न झालंय. मुलगा आहे मला एक.
राजू: त्या मजेचा आणि लग्नाचा काय संबंध? (राजू मुद्दाम वेड्याचं रूप घेत होता)
स्वाती: एवढा मोठा असाच झालायस का? सगळं कळतं पण नाटकं करायची उगाच.
राजू: मला खरंच कळत नाहीये तू काय बोलतोयस ते.
स्वाती: खोटारडा आहेस तू
राजू: मी काय केलं?
स्वाती: एक विचारू?
राजू: विचार ना
स्वाती: जेवताना लक्ष कुठे होतं तुझं?
राजू: कुठे म्हणजे? केतनदादाशी गप्पा मारत होतो.
स्वाती: नक्की?
राजू: हो. का गं?
(तिने पडल्या पडल्याचं आपल्या टॉपच वरचं बटण काढलं आणि टॉप आत दुमडून छाती उघडी केली. दुसऱ्या बटनावर छातीचा दाब पडून ते निघतंय की काय असं वाटत होतं दुमडलेल्या टॉपच्या गळ्यातून तिच्या स्तनांमधील फट दिसत होती आणि बाजूने तिच्या पांढऱ्याशुभ्र ब्राचे कप डोकावत होते. तसाच एक सेल्फी काढून तिने त्याला पाठवला.)
स्वाती: इथे नव्हतं तुझं लक्ष?
(राजू हबकलाच! तिने त्याला रंगेहात पकडलं होतं. तो फोटो बघताच त्याचा बाबुराव ताड्कन उठून उभा राहिला.)
राजू: काय आहे हे ताई?
स्वाती: इथे लक्ष होतं की नव्हतं?
राजू: काहीतरीच काय?
(स्वातीने दुसरं बटणही काढलं आणि शर्टच्या दोन्ही बाजू फाकवून त्या स्तनाच्या बाजूने अडकवल्या. तिची आख्खी छाती उघडी होती दोन्ही टच्चं उभारलेले उरोज धडधडत होते. पून्हा तिने सेल्फी काढला आणि त्याला पाठवला.)
स्वाती: मग इथे होतं का?
( राजुच्या बत्त्या गुल झाल्या. सावरून बसत त्याने रिप्लाय केला)
राजू: ताई काय वेडेपणा आहे हा?
स्वाती: आव आणू नकोस. होतं न इथेच लक्ष की...
राजू: नाही अगं ताई तुझा गैरसमज होतोय.
(राजुला वाटलं आता ती ब्रा ही उतरवतेय की काय)
स्वाती: घाबरू नकोस. मी काही जीव नाही घेणार तुझा.
राजू: तसं नाही गं!
स्वाती: मग कसं?
राजू: एक पुरुष म्हणून स्रीबद्दल आकर्षण वाटणारच ना मला. पण तू विवाहित आहेस. मी असा विचार कसा करेन?
स्वाती: गप्प बस! मी ओळखते तुम्हा मुलांना. खरं तर मजा वाटतेय आत्ता पण तू फक्त आव आणतोयस सभ्यपणाचा
राजू: काय बोलू आता मी.
स्वाती: काही बोलू नकोस. उद्या दहा वाजता आई केतू आणि समर्थ जाणार आहेत ते गेले की लगेच तू ये. मी दार उघडं ठेवेन. 
राजू: कशाला?
स्वाती: प्रश्न विचारू नकोस जास्तीचे.
राजू: नको मला.
स्वाती: मी दार उघडं ठेवणार आहे. तू यायचं तर ये नाहीतर नको येउस.
राजू: मी येणार नाहीये.

पण तिने त्याचा शेवटचा मेसेज वाचलाच नाही. तिने मोबाईल बंद केला होता. ते दोन फोटो बघून राजू जाम खळीला आला होता. मोबाईल घेऊन तो बाथरूममध्ये घुसला आणि हलका होऊन येउन बेडवर पडला. तिच्या विचारात कधी झोप लागली हे ही त्याला कळलं नाही. त्याची लॉटरीच लागली होती.

दुसऱ्या दिवशी तो नऊ वाजता उठला. ते ही अमोलने उठवलं म्हणून.
"सॉरी हं. पण आम्हाला जावं लागेल. हे टाळता येणार नाही!"अमोल
"असू दे रे! कधीपर्यंत येशील?" राजू
"तीन तरी वाजतील. तो मावावाला  लांब आत वस्तीवर राहतो." अमोल
मामाची हाक आल्यामुळे अमोल पळाला,"चल निघतो भेटू तीन वाजता!"
राजू उठला आणि अंघोळीला गेला. आंघोळ करून बाहेर येतो तोच त्याचा फोन वाजू लागला. स्वातीच फोन होता. त्याने उचलला!
"बोल ताई!" तो
"पटकन बाल्कनीत ये!" असं म्हणून तिने फोन कट केला.
तो तसाच टॉवेल गुंडाळून ओल्या अंगानेच बाल्कनीत आला. मामा आणि अमोल निघून गेले होते. समोर केतन आणि समर्थ गाडीवर बसले होते. त्यांच्या दुकानाला एक मोठं आणि एक साधारण दरवाज्याएवढं लहान असे दोन शटर होते त्यातलं लहान शटर उघडं होतं. तिथून भुसे काकू बाहेर आल्या. खरं तर तो स्वातीला शोधत होता पण ती कुठेच दिसत नव्हती. काकू येऊन गाडीवर बसल्या शटरकडे पाहून त्या काहीतरी सांगत होत्या. केतनने याला पाहिलं
"राजू संध्याकाळचं लक्षात असू दे. मामीच्या हातचं जे काय खायचं ते आत्ता दुपारीच खाऊन घे मी येतो चारपर्यंत!" तो जोरात ओरडला.
"होहो! लवकर ये!" राजुने हात हलवला.
त्यांची गाडी निघून गेली. राजू आत जाणार एवढ्यात स्वाती शटरमधून बाहेर आली. तिने त्याच्याकडे खट्याळपणे हसत  पहिले. शटरकडे बोट दाखवून ती आत निघून गेली. तिने शटर खाली ओढलेच नाही.
राजुने भराभर कपडे घातले आणि घाईघाईने तो खाली जाऊ लागला. आजी आणि मामी एका भल्या मोठ्या कसलंतरी पीठ मळत बसल्या होत्या
"बाळा  बस की थोडावेळ इथे. नुसताच माझं निमित्त करून आलायस इकडे आणि एक मिनीटही थांबला नाहीस माझ्याजवळ. उद्या तर निघशील लगेच परत जायला." आजीचा आवाज आला
"जरा जाऊन येतो आजी! आणि मी थांबतोय अजून दोन तीन दिवस काळजी नको करुस!" तो
"पण कुठे चालला आहेस तू?"आजी
"गढीतल्या देवळात बसतो थोडावेळ!" म्हणून तो सटकलासुद्धा!
खाली उतरून धावतच समोरच्या शटरमधून आत घुसला. त्याने झटकन शटर लावून घेतले. दुकानाच्या मागच्या बाजूला एक दरवाजा आणि त्यामागे वर जाण्यासाठी एक अंधारा जीना होता. मागचा दरवाजाही उघडाच होता. तो आत गेला आणि तो दरवाजाही त्याने आतून लाऊन घेतला.
जीना चढून वर गेला तर घराचा दरवाजेही उघडाच! 
"स्वातीताई.... स्वातीताई....!" तिला शोधत तो आत शिरला. त्याने हॉल आणि किचनमध्ये पाहिलं ती नव्हती. तिला शोधत तो वरच्या मजल्यावर गेला तिथल्या दोन्ही बेडरूममध्ये पाहिलं तर ती तिथेही नव्हती. केतनच्या बेडरूममधील बेडवर बसत त्याने पुन्हा हाक मारली.
"स्वातीताई कुठे आहेस तू?"
तिचे उत्तर येईना. त्याने तिला फोन लावला. तिचा फोन तिथेच बाजूच्या टेबलावर होता. त्याला काहीच कळेना. इतक्यात समोरचा बाथरूमचा दरवाजा उघडला. ती तिच्या नेहमीच्या स्टाईलमध्ये दरवाजात चौकटीला टेकून उभी होती ती हसत त्याच्याकडेच पाहत होती. तो तिला न्याहाळू लागला. तिने गडद जांभळ्या रंगाचा सुळसुळीत सॅटिनचा गाऊन घातला होता. तिच्या उरोजांना घट्ट पकडून तो खाली रुळला होता. तिच्या शरीराच्या प्रत्येक वळणावर अंगाला चिटकून तो तिचा कमनीय बांधा अधोरेखित करत होता. तिच्या उरोजांचे, नितंबांचे कमरेचे फुगवटे एका बाजूने लाईटचा उजेड पडल्यामुळे आणि त्या सॅटिनच्या गाऊनमूळे लकाकत होते. गोरीपान, सडपातळ आणि मध्यम उंचीची ती अप्सराही त्याला न्याहाळत होती.  तिने केस थोडे ढिले ठेऊन मागे कसेही अस्ताव्यस्त गोळा करून बांधले होते. केसांची एक बट नेहमीप्रमाणे तिच्या गलांवरून ओठांपर्यंत आली होती. नाकातील बारीक चमकीचा खडा आणि तशाच खड्याचं कानातलंही चकचकत होतं. केस वर बांधले असल्यामुळे तिचा खांदा आणि लांबलचक मान उघडी पडली होती. गळ्यात नाजूक एकपदरी मंगळसूत्र लटकत होतं. दोन्ही खांद्यावरील ब्राचे बंद बाहेर आले होते. कमरेला उजवीकडे बाक काढून उजव्या हाताची मूठ कमरेवर ठेऊन ती उभी होती. डोळ्यांच्या आजूबाजूची हलकी काळी वर्तुळं आणि नुकत्याच पडू लागलेल्या बारीक सुरकुत्या सोडल्या तर तिचं आख्खं शरीर तिचं खरं वय मोठ्या खुबीनं लपवीत होतं. तिचा गाऊन गुडघ्याच्या थोड्या खालपर्यंत कसाबसा पोचत होता. तिच्या आखीव नडग्या आणि नाजूक पायांचे तळवेही खूप आकर्षक दिसत होत्या. पूर्ण कपडे घातले असतानाही तिच्याकडे पाहताक्षणी कुणालाही भावना आवरता येणार नाहीत अशीच होती ती. साडीत तर ती इतकी सुंदर दिसे की शब्दात व्यक्त करणंही कठीण! तो तिच्या शरीराला डोळ्यांनी पिऊन टाकण्यात मग्न होता. आणि तिला हे समजले होते पण तरीही ती त्याला डिस्टर्ब करत नव्हती. ज्या अधाशीपणाने त्याची नजर तिच्या शरीराच्या एकेका अवयवावरून घसरत होती ते पाहून तिला हसू येत होतं.

"मिस्टर राजवर्धन! तुम्हाला असं वाटत नाही का की तुम्ही जरा जास्तच एकाग्र होताय???...... नको त्या ठिकाणी???" ती तिच्या चेहऱ्यावरची केसांची बट कानामागे अडकवत पुढे चालत आली आणि बाजूच्या खुर्चीवर मांडीवर मांडी टाकून बसली.
"स..स...सॉरी!" त्याने मन खाली घातली.
"सॉरी??? कशासाठी सॉरी?" तिने त्याला पकडलं
"त.. ते..मी बघत होतो ना. म्हणून!" तो खरंच गडबडून गेला होता.
"आणि काय बघत होतात तुम्ही?" तिने त्याचा पुरता कोंडमारा केला होता. त्याने बऱ्याच मुलींशी हेल्दी फ्लर्ट केलं होतं. पण त्याच्याशी कुणी एवढं फ्लर्ट कधी केलं नव्हतं.
"त..ते.. काही नाही!" तो. खरंच अभ्यासात हुशार असणारी मुलं याबाबतीत जरा कच्चीच असतात.
"होssss??? मग सॉरी कशासाठी म्हणालात??" त्याला छेडण्यात तिला खूप मजा येत होती.
"मला कशासाठी बोलावलं इकडे?" त्याने विचारलं
"म्हणजे तुम्हाला माहिती नाही?" ती
"नाही!" त्याची नजर जमिनीत गाडलेलीच होती.
"भांडीकुंडी खेळायला बोलावलंय! खेळूयात?" ती
"सांग ना. नाहीतर जातो मी.!" तो वैतागला होता. तिच्या मनात जे होतं तेच त्याच्या मनात होतं पण त्याची हिम्मत होत नव्हती आणि तीही त्याला छेडण्यात वेळ काढत होती.
" जाणार तू? जा!" ती त्याला आणखी चिडवत होती. तिच्या एकंदरीत वागण्यावरून ती टिपिकल आंटी झाली होती हे त्याला जाणवत होतं. पण तो रिस्क घेण्यास तयार नव्हता. तो उठला आणि चालू लागला. ती खट्याळपणे हसत त्याचं निरीक्षण करत होती.
"वेस्ट! काही लोक उपासमारीनं मरतात, आणि काहींना पंचपक्वानांच्या ताटातील घास उचलणं होत नाही!" ती स्वतःशीच पुटपुटली. तो खाली गेला होता. ती उठून मागोमाग खाली गेली. तो हॉलमधून बाहेर पडणार एवढ्यात तिने त्याला हाक मारली, "राजवर्धन!"
"काय आता?" तो खरंच वैतागला होता. स्वतःवरच. हिम्मत करू शकत नसल्याबद्दल!
"बैस इकडे!" तिने सोफ्याकडे बोट केलं!
तो जाऊन सोफ्यावर बसला. 
"राजू तुला आठवतं का? लहानपणी तू यायचास तेव्हा आमच्या गच्चीवर आपण रात्री लाईट लाऊन सगळे कॅरम खेळायचो. माझ्या मैत्रिणी असायच्या तू ,अमोल, केतन आणि अमेय पण असायचात!" ती त्याच्या समोरच्या बेडवर बसत म्हणाली.
"हो! खूप उशीरपर्यंत जगायचो आपण. आणि तिथेच झोपायचो सगळी मुलं मुलं!" तो
"तेव्हा तू खरंच झोपयचास?" ती
"म्हणजे?" खरं तर मनातल्या मनात तो खजील झाला होता.
"म्हणजे तू झोपयचास तेव्हा की आणखी काय करायचास?" ती
"झोपयचोच! अजून काय करणार?"तो
"अच्छा! मग माझ्या छातीची मापं कोण घ्यायचं?" तिने असा प्रश्न फेकला की तो हबकलाच!
खरं तर तो जेव्हा शेवटचं इकडे आला होता तेव्हा तो सातवीत होता. आणि स्वातीने कॉलेजात जात असे. स्वाती सुरवातीपासूनच उफाड्याच्या अंगाची होती. तिचे अवयव कोवळ्या वयातच सुधारले होते आणि त्याला नुकताच स्त्री आणि पुरुषामधला फरक कळू लागला होता. त्याला कॅरममध्ये बिलकुल इंटरेस्ट नसे पण वाकून खेळत असताना तिची नुकतीच फुलू लागलेली छाती पाहण्यासाठी तो तास न तास बसून राहत असे. सगळे झोपले तरी याच्या डोळ्याला डोळा लागायचा नाही. सगळे गाढ झोपी गेले की हा उठून स्वातीचीची छाती नाजूकपणे कुरवाळत बसत असे. अक्षरशः रात्रभर तो स्वातीच्या कपड्यांमध्ये हात घालून तिचे स्तन कुरवळीत बसत असे. त्याला तेव्हा वाटायचं की ती गाढ झोपलीय पण त्याला आत्ता कळलं की ती तेव्हा जागीच असायची. पण झोपेचं नाटक करत असायची. तो निःशब्द झाला. त्याला काय बोलावं हेच कळेना.
"लहान होतो तेव्हा मी, मला कळत नव्हतं तेव्हा काही!" तो
"तरी किती हिम्मत होती तेव्हा तुझ्यात. काल तुला पाहिलं तेव्हा मला त्या रात्री आठवल्या. मला स्पर्श करणारा पहिला पुरुष आहेस तू. एवढ्या लहान वयात तुझा हात इतक्या नजाकतीने माझ्या शरीरावर फिरायचा. मला वाटलं आता तर तू एक्सपर्टच झाला असशील. पण तू तर ढ गोळा आहेस!" ती तिच्या गळ्यातल्या मंगळसूत्राशी खेळत बोलली.
"असं काही नाहीये. आता मला माझ्या मर्यादा समजल्या आहेत एवढंच!" तो
"हो का? मग तुला हे ही समजलं असेल की मी आज एकटी असताना तुला इथे का बोलावलं?" ती
"मला अंदाज आला होता?" तो
"आणि तरीही तू आलास. तेव्हा मर्यादा आठवल्या नाहीत का?" ती
तो निरुत्तर झाला.
"ती उठली आणि त्याच्या शेजारी जाऊन बसली. अगदी त्याच्या मांडीला मांडी लाऊन. त्याने मान खाली घातलेलीच होती. 
"राज! कशाची भीती वाटतेय तुला?" तिने त्याच्या खांद्यावर आपला हात ठेऊन हलकेच दाबला.
"भीती नाहीये वाटत! पण तुझं लग्न झालंय, आणि मी तुला ताई म्हणतो." त्याला खरंच अपराधी वाटू लागलं होतं. 
"ठीक आहे!" म्हणून ती उठली आणि आत आतल्या खोलीत निघून गेली.
त्याला काही कळेना. त्या सगळ्या रात्री त्याच्या डोळ्यांसमोरून झरझर सरकू लागल्या. तिच्या उमलत्या छातीचा मुलायम स्पर्श त्याच्या तळाव्यांना जाणवू लागला. त्याची कानशिले गरम झाली. एक मन त्याला तिच्याकडे ओढत होते दुसरे नाही म्हणून बजावत होते. त्याचे डोके काम करेनासे झाले. अस्वस्थतेने तो थरथर कापू लागला. शेवटी त्याच्या कामेच्छेचा त्याच्या बुद्धीवर विजय झाला आणि तो उठून आत गेला.

ती काकूंची बेडरूम होती. स्वाती दरवाज्याकडे पाठ करून बेडवर बसली होती. कसलंसं पुस्तक चाळत होती. ती पालथी मांडी घालून बसली होती. डाव हात गादीवर टेकवून तिने तिच्या शरीराचा भार त्यावर टाकला होता. उजव्या बाजूला तिच्या कमरेला वळण पडून तिचा उजवा नितंब उभारून आला होत. आपला उजवा हात तिने त्यावर ठेवला होता. गुडघ्यात किंचित दुमडलेला तिचा उजवा पाय डाव्या पायावर स्थिरावला होता. गाऊन गुडघ्यांचाही किंचित वर सरकला होता. तिच्या गोऱ्यापान नडग्या उघड्या पडल्या होत्या. पायाचे तळवेसुद्धा एखाद्या लहान बाळासारखे मुलायम आणि पांढरेशुभ्र होते. तिला त्याची चाहूल लागली. पण तिने तसं दाखवलं नाही. ती तशीच बसून राहिली. तो जाऊन बेडवर तिच्या मागे अगदी हळूच बसला. एकदा डोळे मिटून त्याने दीर्घ श्वास घेतला. शेवटी मनात निर्णय पक्का झाला. आज पहिल्यांदा तो एका विवाहित स्त्रीच्या शरीराला स्पर्श करणार होता. तसा फारसा अनुभवी नव्हता तो पण अगदी नवखाही नव्हता. शेवटी पोर्न पाहून सेक्स करणं आणि सेक्सची समज असणं यात खरंच जमीन अस्मानचा फरक असतो. हे त्याला कळलं होतं. इंटरनेटवर नेहमी तो सेक्सटिप्स वाचत असे. पोर्न पाहण्यापेक्षा हा त्याचा आवडता टाईमपास होता. स्त्रियांना बेडमध्ये काय काय आवडतं याची थिअरी त्याला माहिती होती. आज प्रॅक्टिकल करण्याची वेळ होती. याआधी तो कॉलेजात असताना तो मुलीबरोबर झोपला होता, आज तो एका स्त्रीबरोबर झोपणार होता.

पुढे सरकून तो वाकला आणि आपले ओठ त्याने तिच्या नडगीवर अलगद टेकवले. तो तिच्या नडगीचे मांस ओठांत पकडुन हळुवारपणे चोखू लागला. तिला गुदगुल्या झाल्या. तिने तिचे खांदे चोरून घेतले. तिच्या. कपाळावर आठ्या आणि चेहऱ्यावर हलके स्मित पसरले. आपल्या उजव्या हातात तिच्या पायाचा नाजूक तळवा पकडत तो कुरवाळू लागला. ती गुदगुल्या झाल्याने थरथरू लागली. गादीवर उभा केलेला आपला डावा हात सोडून ती बेडवर डाव्या कुशीवर पडली. तिचं पोटापर्यंतचं शरीर एका अंगावर टेकलं होतं आणि छातीपासून पुढचं शरीर पालथं झालं होतं. आपले कोपरे गादीत रुतवून तिने आधार घेतला होता. हा आलटून पालटून तिच्या दोन्ही पायांच्या नाडग्यांचा आस्वाद घेत होता. डाव्या हाताने त्याने तिचा गाऊन तिचे नितंब उघडे पडणार नाहीत एवढा वर केला. तिच्या उघड्या मांड्या आणि पायावर तिला पंख्याच्या वाऱ्याचाही स्पर्श जाणवत होता. डावा हात तिच्या गाऊनमधून आत घालत त्याने आधी तिच्या नितंबाला एक हळूच चिमटा काढला! 
"स्सssss!" तिने हलका सुस्कारा सोडला. 
एका हाताने तिच्या पायाचे तळवे आणि दुसऱ्या हाताने तिचा पार्श्वभाग कुरवाळत तो तिच्या नडग्या आणि मांसल मांडयांवर तुटून पडला होता. साहसा कुणाचेही पाय त्याच्या शरीरापेक्षा जास्त उजळ असतात. पण हिचं आख्ख शरीरच पांढरंफटक होतं. तिचे गोरेगोमटे पाय त्याने चाटून चोखून लालभडक करून टाकले. ती गुदगुल्या झाल्यामुळे दबक्या आवाजात विव्हळत होती. त्याच्या स्पर्शात आजही तीच नजाकत होती. तिच्या उतावळ्या नवऱ्यासारखा धसमुसळेपणा नव्हता! तशी तीही थोडी रानटी टाईपच होती पण प्रत्येक माणसाला बदल हा प्रिय असतो. कुठलीही नवी गोष्ट त्याला सुख देत असते. आणि हेच सुख आज ती अनुभवत होती, अनुभवणार होती. मांड्यांवरून आपला मोर्चा त्याने हळूहळू वर सरकवण्यास त्याने सुरवात केली होती. गाऊन आणखी वर करून त्याने तिचे नितंब उघडे केले आणि त्याचं गुबगुबीत मांस त्याने आपल्या तोंडात भरलं! ती उत्तेजनेने मध्येच वळवळ करी. तिच्या कमरेला घट्ट धरून तो तिचे नितंब चोखत होता. तिथे जिभेने गुदगुल्या करत होता. तिच्या पायांभोवती आपल्या पायाचा घट्ट विळखा टाकून त्याने तिच्या कमरेखालच्या शरीराची हालचाल करणं तिच्यासाठी अशक्य करून टाकलं होतं. तिच्या कमरेवरील शरीर त्याच्या प्रत्येक स्पर्शागणिक घुसळत होतं. तिच्या कमरेला उजव्या बाजूला घट्ट धरून त्याने तिला उताणं केलं. ती डोळे मिटून पडून राहिली होती. उताणी झोपल्यामुळे तिच्या छातीवरचा उठाव थोडा बसला होता. तिने बेडशीट आपल्या मुठीत आवळले होते. पायांची पकड ढिली न करता तो तिच्या वर आला. त्याचे ताठरलेले लिंग तिच्या दोन्ही मांड्यांच्या मध्ये गुडघ्याजवळ घासत होते. त्याची छाती तिच्या पँटीवर दाबली गेली होती आणि त्याचे ओठ तिच्या अगदी किंचित सुटलेल्या पोटावर तुटून पडले होते. दोन्ही हातांची तिच्या कमरेवरील पकड वरवर घट्ट होत चालली होती. ती आवेगात फक्त आपल्या मुठी आवळीत होती. आपली जीभ त्याने तिच्या खोल बेंबीत घुसवली आणि घुसळू लागला. ती बेभान होऊन उसळ्या मारू लागली. बेडशीट सोडून तिने त्याचे खांदे घट्ट पकडले. त्यानेही तिच्या कमरेवरचे हात सोडत तिचे दोन्ही उरोज गाऊनवरूनच आपल्या हातात घेतले. तिने स्वतःच गाऊन छातीच्या वर घेत त्याला रस्ता दाखवून दिला. आणखी थोडं वर सरकत त्याने दोन्ही स्तनांच्या मध्यभागी आपलं तोंड खुपसलं. जीभेने हळुवारपणे स्पर्श करत तो तिला बेभान करीत होता. ब्रामधून उघड्या दिसणाऱ्या छातीवर त्याने हल्ला चढविला. ती त्याच्या केसातून भराभर हात फिरवीत होती. तिच्या छातीवरचा चुंबनांचा वर्षाव चालूच ठेवत त्याने तिच्या दोन्ही काखांमध्ये हात घालत तिचा गाऊन हातात धरला. तिनेही तिचे दोन्हीही हात वर केले. त्याने भसकन तिचा गाऊन तिच्या हातांतून बाहेर काढला व भिरकावून दिला. तिच्या कमरेवर बसत त्याने आपला टीशर्टही काढून टाकून दिला आणि एकदा तिच्याकडे पाहिलं. ती नेहमीप्रमाणे त्याच्याकडे खट्याळपणे पाहत हसत होती. अचानक त्याने तिचे केस धरले आणि तिला उठवत जवळ ओढले. तिच्या उरोजांचा गुबगूबीतपणा ब्रावरूनही त्याच्या छातीवर त्याला जाणवला. दोघांनीही एकमेकांना घट्ट मिठी मारली. तिचे मोठाले उरोज त्या दोघांच्या शरीरांमध्ये चेमटले गेले. त्याने आपले ओठ तिच्या लांबसडक मानेवर टेकवले. तिने आपली हनुवटी उंचावत त्याला जागा करून दिली. तो अधाशीपणे तिच्या मानेवर आणि खांद्यावर चुंबने घेऊ लागला. तिचे हात त्याच्या पाठीवर फिरत होते आणि त्याचे हात तिच्या पाठीवर ब्राच्या बंदांशी खेळत होते. चाटून चाटून त्याने तिची मान आणि खांदे सुन्न करून टाकले. त्यांच्या शरीरांचा एकमेकांना होणारा स्पर्श त्यांना आणखी उत्तेजित करत होता. तो तिच्या कुशीच्या बाजूला काखेपासून कमरेपर्यंत कुरवाळून तिला गुदगुल्या करत होता. हळूच त्याचा डावा हात तिच्या स्तनावर स्थिरावला. अगदी नाजूकपणे त्याने तिचा स्तन आपल्या मुठीत धरून हलकेच पिळला. 
"आssss ह!" तिला लहानपणीच्या त्या रात्री आठवल्या. त्याचे केस घट्ट धरत तिने त्याच्या ओठांवर आपले ओठ आवळले. त्याच क्षणी आवेगात त्याने दोन्ही हातांनी तिचे दोन्ही स्तन गच्च आवळले. तिच्या हुंकार आतल्या आतच जिरला. उत्कटपणे ते एकमेकांच्या ओठांचा आस्वाद घेत होते. ती उसळून उसळून त्याच्या ओठांवर तुटून पडत होती. दातांत धरून त्याचे ओठ ओढत होती. तोही प्रतिसाद देत होता. त्याचे ताठरलेले लिंग निकरवरून तिच्या योनीवर घासले जात असल्याने तिच्या उत्तेजनेत आणखी भर पडत होता. तिने आपले ओठ सोडवत त्याच्या छातीवर खांद्यांवर दंडांवर चुंबने बरसवण्यास सुरवात केली. तो ताई...ताई करून विव्हळत होता. तिच्या ओठांचा गरम स्पर्श त्याला आणखी उत्तेजित करू लागला होता. त्याच्या शरीराला मनसोक्त चाटल्यानंतर तिने त्याच्या छातीला जोराचा धक्का देऊन त्याला बेडवर उताणे पाडले आणि अधाशीपणे त्याची जीन्स आणि अंडरविअर उतरवली. त्याचे ताठ झालेले लिंग ताड्कन तिच्या पुढ्यात उभे राहिले. तो तिच्याकडे पाहत होता. त्याच्या भल्यामोठ्या भाल्यावर नजर गाडत तिने एक पाय उंचावला आणि आपली निकरही उतरून टाकली. ती त्याच्या लिंगावर बसणार इतक्यात त्याने तिला ढकललं! अनपेक्षित हल्ल्यामुळे ती गादीवर पालथी पडली. पण तिने उठण्याचा प्रयत्न केला नाही. जे होईल जसं होईल तसं होऊ द्यायचं असं तिने ठरवलं होतं.
"एवढी काय घाई आहे" असं म्हणत  त्याने तिच्या ब्राचं हूक सोडवलं. ब्रा ढिली होऊन पडली. दोन्ही बंदांमध्ये आपली बोटं अडकवत त्याने ते तिच्या खांद्यांमधून मोकळे केले.
"घाई होईल नाही तर काय होईल?" ती सुस्कारे टाकत उत्तरली. तो तिची पाठ चाटत होता.

तिच्या खांद्याला धरून त्याने तिला उताणे केले. तिचे उरोज मध्यम आकाराचे होते पण तिच्या बांध्याच्या मानाने ते चांगलेच मोठे दिसत होते. वयानुसार आणि एका बाळंतपणामुळे ते जरासे लुळेही झाले होते. पण या प्रकारच्या स्तनांशी खेळणंही एक वेगळीच मजा असते. लोक नेहमी घट्ट स्तनांकडे आकर्षित होतात. पण असे हे नुकतेच पिकू लागॆलेले आंबेही काही कमी चविष्ट नसतात. आणि म्हणूनच बहुधा कैऱ्यांपेक्षा आणि पूर्ण पिकलेल्या आंब्यांपेक्षाही पाडाचे आंबे महाग असतात. तिचे दोन्ही स्तन  किंचित तिच्या हातांच्या बाजूला ओघळले होते. तिची इवलीशी गुलाबी स्तनाग्रे फटफटू लागली होती. तिच्या उजव्या बाजूला एका अंगावर पडत त्याने तिचा तो लोण्याचा गोळा हातात घेतला. निपलला त्याच्या तोंडाच्या दिशेने पकडून धरत त्याने आंबा चोखायला सुरवात केली. 
"स्सsssssss! आsssssssह!" ती हुंकारली.
जेवढा मावेल तेवढा स्तन तो तोंडात ओढत होता. त्याचे लिंग तिच्या मांडीवर आपटया मारत होते. तिने अलगद आपला हात त्याच्या लिंगावर ठेऊन त्वचा मागे ओढत त्याच्या भाल्याचे टोक उघडे केले. व तिच्या नाजूक बोटांनी त्याची सुपारी कुरवाळू लागली. तो आलटून पालटून दोन्ही स्तन अक्षरशः खात होता. ती डोळे मिटून तिच्या शरीरावर होणारा सुखाचा वर्षाव शांतपणे अनुभवत होती. त्याचं मन भरल्यानंतर तो उठून बसला. तिचे डोळे मिटलेलेच होते. त्याने तिच्या मांड्यांत हात घालत पाय फाकवले. तिची योनी सुरकुतली होती. तिच्या मांड्यांच्या मध्ये हलके बारीक केस उगवले होते. योनीपटले काळी कुळकुळीत झाली होती. हाताच्या बोटांनी त्याने एकमेकांना बिलगून बसलेली ते पडदे अलग केले. जांभळट रंगाची तिची योनी तिच्या पाझरामुळे चिकट झाली होती. एकंदरीत तिच्या योनीकडे पाहता तिला लग्नानंतर एकही दिवस सुटी मिळालेली नाही असं लक्षात येत होतं. तो काहीसा निराश झाला. पण क्षणार्धात निराशा झटकून त्याने आपलं मधलं बोट योनीद्वारातून आत सरकवलं. अगदी सहज ते आतपर्यंत गेलं. तिच्या चेऱ्यावर फक्त एक पुसटसं स्मितहास्य झळकलं. त्याने हळूच आणखी एक बोट आत सारकवलं. अगदी एक क्षणासाठी तिच्या कपाळावर आठ्या पडल्या आणि पुन्हा ते स्मितहास्य. आता त्याने तिसरं बोट आत घुसवलं.
"उहुंsssss!"ती हलकेच कण्हली आणि आता तिच्या कपाळावरची आठ्या जिरल्या नाहीत. तिने तिचा खालचा ओठ आपल्या दातांखाली दाबून धरला. त्याने कमालीच्या वेगाने आपली बोटं आतबाहेर करायला सुरुवात केली. 
"आहssssss! आउछ! हम्मsssss! हाss हाss हाsssss!"ती विव्हळू लागली. तिचा पाझर पुन्हा सुरु झाला. तिने अचानक दोन्ही हातांनी त्याच मनगट घट्ट धरून त्याला थांबवलं. अनुभवी स्त्रियांना आपल्या आधी झाडवायचं असले तर हे करावं लागतं हे त्यानं कुठेतरी वाचलं होतं. ती अगदी काठावर आली होती. अगदी वेळेत तिने त्याला थांबवलं होतं.
"जो तो अवयव ज्या त्या कामासाठी वापरावा." ती
"पार भोसडा झालाय तुझा! तुला अशी गरम तर करावीच लागणार ना!" तो नकळत बोलून गेला. पण आता त्याला पर्वा नव्हती.
"मग झालेय ना आता गरम टाक ना आतमध्ये. प्लीssssज!" तिला त्याच्या उत्तराचं काहीच वाटलं नाही.
त्याचे शिश्न आज प्रथमच एका विवाहितेच्या योनीत प्रवेश करणार होतं. त्याने तिचे पाय उचलून जुळवले आणि हातात धरले. मांड्या एकमेकांना चिकटल्या होत्या आणि मांड्यांच्या मुळाशी तिची दाबली गेलेली यौनी डोकावत होती. तिच्या शरीराचा एल आकार झाला होता. तो बेडवरून खाली उतरला व तिला बेडच्या अगदी कडेला ओढलं. आपले तिच्या एका हाताने नडग्यांना जुळवून छातीशी घट्ट धरले आणि आणि तिच्या दाबल्या गेलेल्या योनीच्या मुखावर आपले लिंग अलगद टेकवले. तिने डोळे मिटून घेतले
"राजू घुसव नं!" ती निर्विकार चेहऱ्याने बोलली.
त्याने एक जोराचा दणका दिला. एका झटक्यात त्याचं आख्ख लिंग तिच्यात घुसलं. वेदनेची कळ सळसळत तिच्या डोक्यात गेली. तिला बऱ्याच दिवसांनी वेदनेचा अनुभव आला होता. मांड्यांच्या दाबाने तिचा योनीमार्ग अरुंद झाला होता. त्याने तिच्या पायांवरची पकड आणखी घट्ट केली आणि त्याचं सावकाश बाहेर ओढलं. दाबामुळे तिच्या योनीमार्गाच्या रोमारोमांतून संवेदना वाहत तिचं सर्वांग भरून टाकत होत्या. तो पुन्हा सावकाश आत घुसला.
"स्सsssss!" ती फक्त सुस्कारत होती. खूप वर्षांनी तिला असा अनुभव येत होता. त्याच्या प्रत्येक हालचालीगणिक तिच्या अंगावर शहारे फुलत होते. एका हाताने स्वतःचे उरोज जोरजोरात चुरगळत होती आणि दुसऱ्या हाताच्या मुठीत बेडशीट घट्ट धरलं होतं. त्याचा वेग आता वाढू लागला आणि तिची उत्तेजनाही. आवेगात ती उसळ्या मारण्याचा प्रयत्न करत होती. कामाग्नी असह्य झाल्याने ती मानेला इकडून तिकडे झटके देऊन आपल्या उत्तेजनेला वाट करून देत होती. ओठ गच्च दाबून धरत तिने आपले सारे आवाज आतल्या आत जिरवले. तो जोरजोरात धडका देत होता. तिचे उरोज तेवढ्याच जोरात उसळत होते. पाठीला बाक देऊन तिने छाती बाहेर काढली होती. तिच्या पायावरची पकड मात्र तो ढिली होऊ देत नव्हता. तिच्या मांड्या भरून आल्या होत्या पण त्यांच्या मध्ये होत असणारे ते परमसुखाचे आघात तिला ते सहन करण्याची शक्ती देत होते. बोटांनी तिला अर्धं घायाळ केलं असल्यामुळे ती लवकरच झडली आणि तिचे पूर्ण शरीर निपचित पडले. इतका वेळ उचवलेली पाठ आता खाली गेली. डोकंही बेडवर निपचित झालं. जणू तो एखाद्या मढ्यासोबत सम्भोग करत होता. अचानक तो थांबला. 
"स्वातीताई! उठ!" तिच्या गालावर चपटी मारून तो तिला उठवत होता. तिने तिच्या जड झालेल्या पापण्या उचलल्या. त्याच्याकडे पाहत तिने भुवया उंचावूनच काय असं विचारलं.
"माझं होत नाहीये! काहीतरी कर!" तो
"माझी शक्ती सम्पलीय आता. नंतर करूयात." ती
"नाही आत्ताच! तोंडाने कर!" तो
"खरंच रे राजा! माझे प्राणच काढून घ्यायचे बाकी ठेवलेत तू." ती बरळली.
"ते मला काही माहिती नाही! कर काही तरी!" तो
"मला आत्ताही खूप त्रास होतोय, पण मी तुझ्यासाठी सहन करतेय. तू कर ना हवं तेवढा वेळ कर. मी करेन सहन!" ती.
"नको अशी मजा येत नाही. तुझाही काही रिस्पॉन्स हवा ना!" तो
"सांगितलं ना! तू कर ! माझ्यात आता ताकद नाही. तू बोटांनी कशाला केलंस आधी! म्हणून झालं हे असं. आता तुला हवं ते कर. पण मला काही करायला सांगू नकोस" ती दारू प्यायल्यासारखी बोलत होती.
"असं का? ठीक आहे मग. मी करतो हवं ते असं म्हणत त्याने तिच्या हातांना धरून तिला उभं केल. 
"ओणवी हो!" त्याने आदेश दिला. ती वाकली आणि समोरच्या ड्रेसिंग टेबलावर तिने आपले हात टेकले. त्याने त्याच्या पायांने तिचे पाय फाकवले. वाकल्यामुळे तिचे नितंब आणखीच उभारून बाहेर आले. कंबर आणखीच बारीक दिसू लागली. तिचे नितंब फाकवून त्याने तिचे गुदद्वार उघडे केले. कोवळ्या गुलाबी रंगाचे गुदद्वार अजून कोरेच होते. तिला अजून त्याच्या डोक्यात काय आलं आहे हे कळलं नव्हतं. आणि ती विचार करण्याच्या अवस्थेतही नव्हती. समोरचीच खोबरेल तेलाची बाटली घेऊन त्याने ती आपल्या लिंगावर उपडी केली. लिंगाला तेलाचा अभिषेक झाला. तेलाने थाबथबलेल्या लिंगावर एकदा हात फिरवून त्याने तो हात तिच्या गुदद्वारावर पुसला.
"काय करतोयस राज?" तिथे स्पर्श होताच तिच्या मागावर काटा आला. हृदय जोरजोरात धडधडू लागलं. ती एकदा कॉलेजात असताना सरांनी तिला लायब्ररीमध्ये ह्या गोष्टीचा अनुभव दिला होता. मासिक पाळी आली असल्याचा राग सरांनी तिच्या पार्श्वभागावर काढला होता. त्यांनतर मात्र तिला या गोष्टीची एवढी भीती बसली की नंतर काहीही झालं तरी ते तिनं टाळलं होतं.
"ते नको हा राजू! प्लीज!" तिचा आवाज जरासा धारदार झाला.
"सहन करणार असं म्हणालीस तू! गप्प बस आता. पाय फाकव त्रास कमी होईल!" त्याच्या आवाजातली जरब वाढू लागली होती. तिने आणखी थोडे पाय फाकवले. तिचे ते भव्य नितंब फाकवत त्याने आपले तेलाने माखलेले लिंग तिच्या गुदद्वारावर टेकविले.हातांनी तिचे नितंब आणखी फाकवत त्याने अगदी सावकाश आपले लिंग आत ढकलले.
"अहं... अहं... हंssss! आई.. आई.. आई...आsss ई ssss. मेलेssssss!" आता मात्र तिला आवाज दाबत आला नाही. त्याच्या लिंगावरीही कमालीचा दाब पडला. 
"नको..नको..नको नाssssss"ती किंचाळत टेबलावर मुठी आपटू लागली.
तो दाब सहन करण त्यांच्यासाठीही सोपें नव्हते. दोन्ही नितंबावर घट्ट पकड घेत त्याने आपले लिंग सावकाश बाहेर ओढले.
"आsssssssईssssss गं!" ती पुन्हा किंचाळली. तोंडाचा चम्बू करून ती जोरजोरात हवा बाहेर सोडून वेदना सहन करण्याचा प्रयत्न करत होती. त्याला आरशात सारं दिसत होतं. दोन्ही नितंबावर जोरदार फटके देत त्याने तिची कंबर पकडली. तिचा पार्श्वभाग लालबुंद झाला. तिची कंबर मुठीत आवळून तो दणादण दणके देऊ लागला. तिचा जीव गळ्याशी आला. 
"आहाई sss! आ sss आ sss ई ss! मेले.. मेले. मेले! असे चित्रविचित्र आवज मोठ्यांदा तिच्या तोंडून फुटत होते. तो मात्र वरवर अधिकच वेगाने तिचा समाचार घेत होता. आता तिला बिलकुल मजा येत नव्हती. आख्ख शरीर वेदनेने भरून गेलं होतं. शेवटी बऱ्याच वेळाने त्याचा लाव्हा तिच्या ढुंगणात ओतून त्याचे लिंग बाहेर आले. तो उभा राहिला आणि क्षणार्धात ती खाली कोसळली. तो बाथरूम मध्ये जाऊन स्वच्छ होऊन आला. ती तशीच पडली होती. त्याने स्वतःचे कपडे घातले. आणि तिचे कपडे व टॉवेल आणून तिच्या अंगावर टाकला. 
"उठ फ्रेश हो लौकर!" तो
"होते!" असं म्हणूनही ती तशीच पडून राहिली. 
"मी जातो. फोन करेन नंतर!" असं म्हणून तो खोलीतून बाहेर पडला. ती त्याच्या पाठमोऱ्या आकृतीकडे किलकिल्या डोळ्यांनी पाहत होती. तिला तो लहानपणीचा अर्ध्या चडडीतला राजू पाठमोरा जाताना दिसत होता.